Okuma Kulübü

Türk bunalım edebiyatı. Hiç sevmem. Hayat boş, takılmayın böyle şeylere, her şey kontrolümüz dışında tarzı yazarlardan ve kitaplarından nefret ederim. Türk olunca daha bir beter. Her şeyin cılkını çıkartmayı çok bir seviyoruz.

3 kitabını okuduktan sonra Paulo Coelho okumamaya karar verdim.3 kitabında da sıradanlıktan öte geçmeyen bir anlatım ve kendini tekrar vardı.

bilalante,

Tabii ki hepimiz köylüyüz ama benim sözünü ettiğim köy romanları köylüyü anlatmıyorlardı ki. Köye kısa bir ziyaret haricinde gitmemiş, orada yaşamamış büyük şehirlerde yaşayan aydınlar tarafından ideolojilerini anlatmak için malzeme olarak kullanıldı. ve ne yazık ki bunu en sığ biçimde yaptılar. Bir de aynı mantıkla yazılmış köy tiyatrolarımız var bizim. Seksenli yıllara kadar köy edebiyatına olan rağbet çağdaş edebiyata geçme sürecimizi yavaşlattı. Hatta biraz da bu yüzden Tanpınar, Oğuz Atay, Yusuf Atılgan, Adalet Ağaoğlu gibi yazarların kitapları seksen sonrasına kadar ikinci baskı yapamadılar. Biz postmodernizmi henüz yeni yeni tanıyabiliyoruz. Tabii yanlış anlaşılmasın. Bu gecikmenin tek sebebi köy romanı değildir. Gelişmenin önünü açan da seksen darbesi olmamıştır.
Ama bunun haricinde gerçekten köyü anlatan, anlının akıyla bu işin içinden çıkmış yazarlarımız da var ve bundan sonra da olmalıdır. Eğer kendimize has bir Türk edebiyatı kuracaksak köylü unsurunu nasıl arkada bırakabiliriz ki.

Orhan Kemal kitapları. Evet, iyidir, güzeldir kimsenin bir şey dediği yok ama ideolojinin de etkisiyle benim gözümde hep aynı. Fakirler, açlar, sümüklü çocuklar, açlıktan ölmeler, izmaritler, kirli sakallar, kumar oynamalar.

İskender Pala ve Doğan Cüceloğlu'nun kitaplarını okumuyorum çünkü kendilerini tekrar ediyorlar. İskender Pala aşırı tarih bilgisiyle okuyucuyu boğuyor bence. Doğan Cüceloğlu ise durmadan aynı konular üzerinde yoğunlaşıyor. Bunun dışında Kişisel gelişim kitaplarını okumuyorum çünkü para tuzağı olarak görüyorum. Pilavı ısıtıp ısıtıp okuyucuya sunuyorlar resmen.

Bir yazar için, bir kitap için yorumda bulunacaksam okumadan ben bu yazarı kesinlikle okumam, çok kötü yazıyor diyemem, başkasının fikrine göre de bir kanıya varamam, siz varırsınız, başkası başka türlü bir fikir sahibi olur, herkes farklıdır bu konuda muhalefet yaratmaya gerek yok.
İnsanların söyledikleriyle hareket etmem, çok başıma geldi ben bu kitabı hiç beğenmedim denilen kitabı beğendiğim, tam tersi ben bu kitabı beğendim denileni de beğenmediğim oldu.
5 kitabını okuduğum meselesine gelince Elif Şafak için fazla bir rakam olduğunu düşünüyorum bu konuda hak veriyorum size o yüzden külliyatını okumaya gerek yok.

Ayrıca bir kitabın TV dizisi çıkınca artık ondan istemsiz tiksiniyorum. Belki kitaba haksızlık oluyor ama elimde değil, okuyamıyorum. Ve bunun sorumlusunu da dizi yapımcıları olarak görüyorum. Ama bizde böyle bir furya başladı. Tv kanalında dizinin tanıtım programı yapılır bir hafta sonra o kitabın yeni baskısı vitrinlerde yerini alır. Birileri "Ne güzel işte, okutmaya teşvik," diyebilir. Belki doğrudur da. Ama edebi birikimi tv dizilerinden ibaret olan bir topluma da yol açılmış oluyor. Kitapların seneryolaştırılırken ne kadar sağa sola çekiştirildiğini, içine olmadık şeylerin eklendiğini düşünürsek (bence) durum çok vahim.

Can Yücel, Eliş Şafak, Ayşe Kulin, Pınar Kür bla bla bla. Nedenine gerek yok az çok malum.

Japonca yazılmış tüm kitaplar. Neden, çünkü anlamıyorum.

kahraman tazeoğlu , elif şafak,kişisel gelişim kitaplarını, yeni yetme yazarlar(ece vahapoğlu gibiler) ve aşk romanları okumuyorum.. tarzım değil... piyasa için yarıştıklarına inanıyorum