Kitap Tavsiyesi ve Fikir Alışverişi

Kitap okuma alışkanlığının eğitimle alakası çok yok bence. Eşim Edebiyat öğretmeni ama evimizde sadece benim kitaplığım var, 400 kitaptan belki 8-10 tanesi eşimindir. Eşimi de sürekli eleştiririm bu konuda sen nasıl Edebiyat öğretmenisin diye. Evimize gelen misafirler de kitaplığımın eşime ait olduğunu sanır :) Ben Diyetisyenim ama neden bu kadar okuyorum ve okumayı seviyorum diye düşününce aklıma gelen ilk şey rahmetli babam...
Babam İlkokul öğretmeniydi ve öğrencileri için sınıf kitaplığına set halinde kitaplar alırdı. Tabi o kitaplar okuldan önce evimize gelirdi, yepyeni bir sürü kitap hepsini tek tek okumak isterdim. Hepsini okumadan da kitapları okula götürmesine izin vermezdim babamın. Okulumuza Gezici Kütüphane aracı gelirdi her ay, babam oraya üye yapmıştı beni böylelikte ayda 1 kitap kesin okurdum. Çok güzel bir uygulamaydı çocuklar için, hala var mı bilmiyorum. Uzun lafın kısası bizim ailede babam örnekti bana, kendi kitap okur beni de teşvik ederdi. Onun sayesinde kitap okumaya küçük yaşlarda başlayıp, kitapları bu kadar çok sevdim.
Ülkemizde de kitap okuma oranlarının artması için yeni nesile kitap sevgisini aşılamalıyız bence. Her çocuğun ilk öğretmeni anne ve babasıdır, kitap okumayı çocuklara sevdirmek ve onlarla beraber okuyup örnek olmak anne babalara düşüyor. Çocuklarının kitap okumasını vakit kaybı görüp, daha çok ders çalışıp test çözmesi için baskı yapan aileler var ne yazık ki.. Böyle bir durumda da hiç kitap okumayan %8 lik üniversite ya da lisansüstü mezunlarına şaşmamak gerek.

Kitap okumak nedir arkadaş.?
El Cevap;

Kitap okumak insanoğlunun kişisel gelişimini elde eden mühim etkenlerden biridir.
İnsanın fikir yapısını, hayal dünyasını geliştirir; sözcük dağarcığını arttırır, insana informasyon ve birikim kazandırır.
Okumak, kişiyi öğrenmeye götüren, en başlı informasyon (Bilgi edinme) deposudur.
İnsan için en kolay ve en etkili öğrenme yolu kitap okumaktır.

Kitaplar yardımıyla kimi zaman uçan bir halıya biner, bilmediğimiz diyarlara seyahat ederiz; yeni arkadaşlıklar kurar, kimi zaman hüzünlerimizi kimi zaman neşemizi bu yeni arkadaşlarla paylaşır, asla tanımadığımız evlere konuk oluruz.
Tarihin sayfalarında koşar adım dolaşır; destanlara, trajedilere tanıklık ederiz.
Geçmişin elem verici vakalarını değiştirmeye gücümüz yetmese de geleceğimizi kitaplardan edindiğimiz tecrübelerle inşa ederiz.

Kitap okumak için alışkanlık oluşturulması gerek evet katılıyorum. Ancak illa kucuk yaşlarda olacak diye de bir şart yok bence. Tamam aile ozendirmemis olabilir ama vakit hiçbir zaman geç degildir. Burada sorun biraz daha farklı. Daha çok ihtiyac olarak görülmüyor kitap okumak, ozendirilmiyor. Lisede kimya öğretmeniyim. Her öğrenciye mutlaka kitap okuyun, alışkanlık haline getirin derim ancak aynı öğrencilere edebiyat öğretmeni gelir de kitap okumanızı gerek yok paragraf soruları cozun diyorsa yapılacak çok da bir şey yoktur. Geçen sene ödev olarak bile kitap okuma görevi vermiştim.

Bazı meraklar içten gelmeli. Benim ne annem ne de babam kitap okuyan insanlar değildi, fakat ben okumayı öğrendiğimden beri sürekli kitap okurum. Ayrıca bir çok arkadaşım çocukları kitap okusun diye gözlerinin içine bakıyor, özendiriyor ama çocukların umurunda değil. Ben kitap okuma oranının sadece Türkiye'de değil gelecekte tüm dünyada düşeceğine inanıyorum. Malum bilgisayar çağı, maalesef internet yeni nesile daha cazip.

Lise son sınıf öğrencisiyim ve kitap okuma alışkanlığının eğitimle alakası olduğunu düşünmüyorum. Çocuğa kitap okuma alışkanlığının küçük yaşta kazandırılmasının bizim ülkemizin en büyük eksikliklerden biri olduğunu düşünüyorum. Sosyal Bilimler Lisesi öğrencisi olarak bizim lisede bile kitap okuma eylemini gereksizlik olarak gören birçok öğrenci var. Ki bu bence çok büyük bir eksiklik. Kitap sevgisi ve kitap okuma alışkanlığının kazandırılmasında ki en önemli etken bence aile. Kendimden örnek verecek olursam benim kitap okuma alışkanlı kazanmamdaki rol babama aittir. Babamın kitap sevgisi ve kitapların başında saatlerce vakit harcaması, bu kadar değer vermesi beni küçüklükten beri kitapa sürükledi.

Ne kadar da güzel ifade etmişsiniz doganozmurat. Cümleleriniz ne kadar güzel kurulmuş ve Türkçemizi ne kadar düzgün kullanmışsınız. O kadar okuduğunuz kitap size en azından bunları katmış; "anlıyonuz, sayıyonuz, anlıyoz" gibi kelimeler kullanmamışsınız. Sizi çok takdir ettim efendim, saygılar...

oysa instagram hesaplarına baksak herkes kitap okuyor :) bence bu iş yüzmek gibi gitar çalmak gibi zevk alma meselesi .

Askerde insan olarak çok sevdiğim bir arkadaşım olmuştu. Bir gün çarşı iznimizde gezerken kitapçılara uğramıştık. Kitapçıya, X kişisini öven kitaplar aradığını söylemişti. Ne demek istediğimi anlatabiliyor muyum? X kişisi hakkında karşıt görüşleri duymaya tahammülü yoktu. Bu doğru bir okuma şekli mi sizce? Ya gerçekler arkadaşımın sandığından daha farklıysa? Tek tip, tek düşünceyi okuyarak doğruya ulaşamazsınız. Bu yüzden kitap okumamak bir yana, okumanın da doğru yapılması gerektiğini vurgulamak istemiştim. Yani durum gerçekten vahim.

Çözüm olarak bir şey sunmak çok zor. Benim görüşüm, ailede düşünceler çocuklara dayatılıyorsa, çocuklar sorgulayacak fırsat bulamıyorsa ve bu şekilde yetiştiriliyorsa, kitap okumanın kazandıracağı değerlerden de mahrum kalacaktır.

İbrahim Müteferrika ile başlayan matbaa çalışmaları, Avrupa'dan 250 yıl sonra bize gelmiş olmasının yanında, yıllar içinde çok az kitap basımı gerçekleştirmiş. Dini kitapların çoğaltılması, işlerinin bozulmaması adına yine el yazısıyla kitapları çoğaltan kişilere bırakılmıştı. Eh, dini kitapları saymazsak, Osmanlı'da pek fazla kitap okunduğu da söylenemez. O günlerden bugünlere geldiğimizde, kitaba bakış açımızın pek fazla değişmediğini söylersek yanılmış olmayız. Bu, ciddi bir toplumsal sorun. Bireysel olarak çözüme önemli bir katkı sağlayamayız. Ama yine de, eğer çocuklarınız varsa, onlara hiçbir düşünceyi dayatmadan, özgürce düşünebilecekleri ve okuyup araştırabilecekleri bir ortam sağlarsanız, ileride bol bol okuyan bir genci topluma kazandırmış olursunuz diye düşünüyorum.

Vah Halimize,

Resmi Gazete’nin mükerrer sayısında yayınlanan hükümet programında yer alan bu ifadeler hiç hoş değil.

"2017’de 80 milyona yaklaşacağı tahmini yapılan Türkiye nüfusunun yüzde 41’i “hiç kitap okumuyor.”

“Ara sıra kitap okuyorum” diyenlerin oranı ise yüzde 44.

En ilginç veri ise, “hiç kitap okumuyorum” diyenlerin yüzde 8’ini üniversite ya da lisansüstü eğitim kurumları mezunlarının oluşturması.

Okullarda tek bir kitabı örneğin 'yüzyıllık yalnızlık' kitabını her öğrenciye okutmak yerine öğretmenler öğrencilerin ilgi alanlarına göre kitaplar seçerse daha sağlıklı olur diye düşünüyorum.Bende çok kitap okuyan biri değildim.Kendi zevkime göre kitap önerildi ve aldım.Kitapları elimden bırakamadım.Öğretmenlerin tutumuna çok dikkat edilmeli bence çünkü çocuklar ailelerinden çok öğretmenleriyle zaman geçiriyorlar.Hiç unutmadığım bir anım ; ilkokulda öğretmen teneffüste kitap okuduğum için bana bağırmıştı.O süreden sonra uzun süre kitap okuyamamıştım.O günden sonra öğretmenleri büyük bir etken olarak görüyorum.Çünkü çoğu zaman geçirdiğimiz kişiler onlar istemesekte onlara göre şekilleniyoruz.