Bazen iç dünyanıza çekilir sadece okumak istersiniz hemen hepimiz yaşamışızdır bu duyguyu ama aynı evi paylaştığınız insanlar yada aileniz her kimle ortak alanınızı paylaşıyor iseniz tamda onlardan bahsediyorum, yabancı gözlerle izlerler sizi bazen anlamaya çalışırlar nerelerde yolculuk ettiğinizi ama mümkün değildir anlamaları zira kitaplığınızın önünden milyonlarca kez geçmelerine rağmen merak edip bir tanesinin kapağını bile okuma tenezzülünde bulunmazlar o yüzdendir ki anlamaları çok zordur hissettiğinizi, siz anlamasalar da olur yeter ki o anıma saygılı olsun ve beni kitabımla bıraksın deseniz de işler tamda öyle olmuyor bu seferde sırf çok okuyorsunuz diye bile bir arıza çıkabiliyor böyle durumlarda sizler neler yapıyorsunuz? Nasıl üstesinden geliyorsunuz? Ve nasıl baş ediyorsunuz bu tip durumlarla? Yaşayanlar düşüncelerini paylaşa bilirse çok sevinirim