Alex

kitapta anlatılan bazı sahneler psikolojik olarak insanı etkiliyo ama oldukça sürükleyici

Müthiş.
Kitap polisiye, gerilim, dram, edebi ders gibi bir çok unsuru içinde barındırıyor.
Başlangıç klasik bir polisiye açılışı. Bir kurban ve kurbanın peşinde sürüklenen polis ekibi ve başkomiserin aynı zamanda geçmişiyle de yüzleşme faslı. Tempolu ve kolay okunan. Böyle sürüp gidecek diye düşünürken hikaye bir anda yön değiştiriyor. Roller yeniden dağıtıldı.

İkinci bölümde sürükleyici. Soluksuz okutan cinsten. Sanırım burada son yazılıyor derken hikaye bir daha kaydı önümüzden. Roller bir daha karıldı.
Son bölüm yine ritmik ve doludizgin akıyor. Tatmin edici final nihayet karşımızda.

Şarkılarda genelde iki melodi duyarız. Şarkının kendi melodisi ve nakarat melodisi. Çok az şarkıda üç melodi veya ritme rastlarız ki örnek olarak " Bendeniz "in eski şarkıları. Öyküler ise genelde tek veya çift hikayenin birbirine paralel olarak ilerleyip bitime yakın sonuca ulaşmasıyla tamamlanır. Yani tek ritimli bir şarkı gibidir. Hikayenin kendi içinde evrilip tekrar kurgulanması az görülür. Sanırım Maxime Chattam'ın " Kötü Ruh " kitabı buna örnek olabilir. 100 sayfada hikaye sona eriyor aslında. Sonrasında yeniden evrilen bir hikaye çıkıyor karşımıza ( Öyle hatırlıyorum ).

Bu kitapta öykünün üç kez evrildiğini görüyoruz. Çok başarılı geçişlerle beraber. Gerçekten başarılı bir bütün yaratmış yazar.

Az daha unutuyordum kitaptaki karakterlerden bahsetmemek haksızlık olur. Alex, polis dedektifi falan ilginç karakterler ama ben en çok Armand'a bayıldım. Müthiş karakterize etmiş. Onunla ilgili her cümle gülümsetti beni.

Kitapta en çok hoşuma giden cümleyle bitireyim. " Tutunmak için, bırakmak lazım " ( Tao ). Can yayınlarına da bu kitabı bize ulaştırdığı için teşekkürler.

Tavsiye.

Ek 1: Yazarın başka kitapları da var hatta Alex öncesi yazdığı aynı başkomiserin hikayesini anlatan Irene adlı kitabı var ki mevcut hikayemizde o öyküye de atıflar çokça var.

Ek 2: Pegasus yayınları yazarın bir kitabını daha dilimize çevirip yayınlamış. Sepette.

190. sayfasından sonra olaylar netlik kazandı . Başlarında okurken olayın sonu nasıl böyle gidicek diye merak ediyordum. Ama 190. sayfaya geldiğinde olaylar farklı boyuta ulaştı .

Eğer kitaplığınızda duruyorsa alın okuyun derim. Yoksa okumaya da pek gerek yok gibi.

beni en etkileyen derinden sarsan süpriz sonu ile muhteşem bir kitap