Altyazılı Rüyalar

Türkiyede sinema literatürü gün geçtikçe gelişiyor, zenginleşiyor. Ancak hâlâ göçmen sinemasına ilişkin bir kitap bulunmayışı daha çok eksiğimiz olduğunun da göstergesi. Genç bir akademisyen olan Özgür Yarenin Altyazılı Rüyalar: Avrupa Göçmen Sineması adlı kitabı bu anlamda bir ilk çalışma.Göçmen sineması iki ayak üzerinde duruyor. Biri göçmenlere karşı ilgi ve duyarlık göstermiş (ama kendileri göçmen olmayan) yönetmenlerin filmlerindeki göçmen temsilleri; diğeri de doğrudan bu deneyimi yaşamış yönetmenlerin yaptığı filmler (ki bunlar bazen göçmenlikle ilgili olmayabilir; ama büyük olasılıkla da ilgili olacaktır).Belki de daha iyi görebilmek için uzakta olmak gerekiyor. Bu nedenle göçmen sineması bir kategori olarak son yıllarda ve bundan sonra daha çok duyacağımız, adından söz ettiren bir kategori olacak. Hem o ülkeye hem diğer ülkeye farklı yönleriyle hâkim olan bu yönetmenler farklı bir zenginliği yaratıyorlar. Duvara Karşının finalindeki memlekete dönüş boşuna değil. Dönecek bir yuva olmasa da. Ne oralı ne buralı olan çocuklar belki de hem oralı hem buralı, her yerden olmak istiyorlar. Çift kimlikli olmak, çok kimlikli olmak, melez olmak sinemasal olarak neyi değiştiriyor? Diaspora/sürgün sineması, sömürge sonrası filmler ve emek göçmenleri kategorilerinin ayırt edici özellikleri neler? Ulusal sinema, ulusaşırı sinema nedir? Bu kitapta bunun gibi sorular yanıtlanırken yeni sorular da ortaya atılıyor.İlk kitabıyla yaratıcı ve başarılı bir akademisyen olduğunu kanıtlayan Özgür Yarenin Altyazılı Rüyalar: Avrupa Göçmen Sineması adlı çalışması önemli bir boşluğu dolduran, göçmen sinemasını sorunsallaştıran, zengin içeriğiyle tartışan, yeni sorular yaratan, okurun ufkunu genişleten ve yeni yapıtlar için yol açan bir ilk yapıt niteliğindedir.

Türkiyede sinema literatürü gün geçtikçe gelişiyor, zenginleşiyor. Ancak hâlâ göçmen sinemasına ilişkin bir kitap bulunmayışı daha çok eksiğimiz olduğunun da göstergesi. Genç bir akademisyen olan Özgür Yarenin Altyazılı Rüyalar: Avrupa Göçmen Sineması adlı kitabı bu anlamda bir ilk çalışma.Göçmen sineması iki ayak üzerinde duruyor. Biri göçmenlere karşı ilgi ve duyarlık göstermiş (ama kendileri göçmen olmayan) yönetmenlerin filmlerindeki göçmen temsilleri; diğeri de doğrudan bu deneyimi yaşamış yönetmenlerin yaptığı filmler (ki bunlar bazen göçmenlikle ilgili olmayabilir; ama büyük olasılıkla da ilgili olacaktır).Belki de daha iyi görebilmek için uzakta olmak gerekiyor. Bu nedenle göçmen sineması bir kategori olarak son yıllarda ve bundan sonra daha çok duyacağımız, adından söz ettiren bir kategori olacak. Hem o ülkeye hem diğer ülkeye farklı yönleriyle hâkim olan bu yönetmenler farklı bir zenginliği yaratıyorlar. Duvara Karşının finalindeki memlekete dönüş boşuna değil. Dönecek bir yuva olmasa da. Ne oralı ne buralı olan çocuklar belki de hem oralı hem buralı, her yerden olmak istiyorlar. Çift kimlikli olmak, çok kimlikli olmak, melez olmak sinemasal olarak neyi değiştiriyor? Diaspora/sürgün sineması, sömürge sonrası filmler ve emek göçmenleri kategorilerinin ayırt edici özellikleri neler? Ulusal sinema, ulusaşırı sinema nedir? Bu kitapta bunun gibi sorular yanıtlanırken yeni sorular da ortaya atılıyor.İlk kitabıyla yaratıcı ve başarılı bir akademisyen olduğunu kanıtlayan Öz... tümünü göster