Aşk-ı Gurur

http://illekitap.blogspot.com/2019/01/pnar-gencal-ask-gurur.html

Roma, Ben Geldim kitabından sonra kalemini bildiğim Pınar Gencal'ın son çıkan kitabı Aşk-ı Gurur'u okudum ve şunu söylemeliyim ki yazarın ilk kitabına göre çok daha iyiydi bence ya da bana öyle geldi.

Çoğu zaman okurken kurgunun gidişatını tahmin edecek olsam da Aşk ve Gurur filmini izliyormuş gibi hissettim kendimi. Ki ben Aşk ve Gurur'un kitabını okumadım sadece filmini izledim ve bu kitapta bana belki bu yüzden çok çok tatlı, sevimli, yüzümde gülümsemeyle okumama neden olacak bir haz verdi.

Pınar Gencal, zaman zaman romantik zaman zaman eğlenceli olay döngüsünü kaleme olması ve kitabı okurken sıkmadan, gereksiz uzatmadan ve havada herhangi bir şeyin kalmasına izin vermeden su gibi akan bir kitap yazmış. Açıkçası bu tür klasikleri günümüze uyarlamaları yabancı yazarlarda görüyorduk ve şimdi bir Türk yazarın bunu yapmış olması ve altından da bence başarıyla kalmış olması çok çok güzeldi. Kendisini bu yüzden tebrik ediyorum.

Kitabın detaylı konusuna değinmeyeceğim çünkü hepimiz Aşk ve Gurur kitabını okuduk ya ad filmini izledik o da olmadı kulaktan dolma bir şekilde hikayesini biliyoruz. İşte bu kitap, Aşk-ı Gurur da o hikayenin Türkçe versiyonu gibiydi. Tabi ufak tefek farklılıklarla ve yazarın özgünleştirdiği diyaloglarla...

Kitaba dair en sevdiğim karakterlerin baş karakterlerden çok Özgür ile Ayşegül olduğunu söylemeliyim. Her ikisinin naifliği ve karakterleri inanılmaz tatlıydı. Muhteşem bir çiftlerdi kesinlikle.

Orhan... adamı anlatmaya gerek yok bence alın karşınıza Bay Darcy'i bakın Orhan'a... o kadar yani :) Ama bazen adamın cidden hoşuma giden tavırları veya konuşmaları olduğunu da inkar edemem.

Günsel ise... kız başlı başına olay, anlatılmaz yaşanır der susarım... cidden yani.

Toygar, Faik, Burcu, Yıldız ve diğerleri... kitabın her an, her bir sayfasına renk katan kişilerdi bence -ki çoğu zaman öyle düşündüm- bu kitap ana karakterler bir tane değildi hepsi ana karakter gibiydi. Ben kitaplarda sadece iki karakter üzerine dönen kurgulardansa birçok karaktere değinen kurguları seviyorum. Bu kitapta da bunu görmek beni memnun etti açıkçası.

Kitabın adada geçmesi bence kitabın en güzel detaylarından biriydi, uzun zamandır gitmiyordum ve gitme hevesi doğdurdu içime açıkçası. Özledim o ortamı, manzarayı...

Oradaki komşuluklar, sohbetler, birbirlerini tanıyan tavırları okumak muhteşemdi. Bana küçüklüğümdeki mahalle ortamını hatırlattı.

Azıcık spoiler veriyor olabilirim ancak söylemek istediğim bazı şeyler de var. Simge'nin Ayşegül ile Özgür adına verdiği partide Günsel'in Ceylan'ın hakkından gelmesi muhteşemdi. Asaletiyle hakkından geldi valla. :) Simge'yi kitabın başından sonuna kadar hiç sevmedim. Yıldız'ın Orhan'ı adaya çağırıp Günsel ile aralarını yapmasına ise bayıldım :)

Yorumumu kısa keseyim ben çünkü konusu detaylıca bilinen bir hikayeyi detaylı yorum yapmak bence heves kaçırır. Bu yüzden okuyun diyorum. Ben sevdim ve Bay Darcy hayranlarının kaçırmaması gerektiğini düşünüyorum :)