Av (Av, #1)

yorumum:

http://birumuthayal.blogspot.com.tr/2017/05/mrise-av.html#more

http://dilarabook.blogspot.com/2018/06/av-av-1-m-rise-kitap-yorumu.html

Yabancı yazarlar arasında yaygın olsa da ülkemizde fantastik kurgular çok belirgin değil yayımlanan Türkçe kitaplar arasında. Tabi son zamanlarda bu durum yerini tam tersine bırakan kitaplara veriyor. Av'da ilk olarak Wattpad platformunda okuyucu ile buluşmuş bir serinin ilk kitabı. Daha fazla fantastik dünya ile tanışmak isteyen bünyeme etkili olmayı başardı.
Ana karakterimiz Annabelle ailesinin ölümünden sonra Hiddenfield kasabasına taşınıyor vasisi ile beraber. Tabi bu kasaba göründüğünden çok farklı şeyler barındırıyor.
Okuduğu lise de kötü çocuğumuz Jay ve onunla tanıştığı ilk andan itibaren kızımıza karşı kibar olan Eden faktörleri var. Aşk üçgeni kokusu alanlar doğru yoldasınız. Tabi Belle ne yapıyor efendi adam yerine anladınız siz onuyu tercih ediyor. Onunda seveni de var elbette ama yok başlarda ona gıcık olmuştum tabi yine de seviyorum ayrı mesele ama ilk bir soğuyunca zor alışıyorum ben karakterlere...Eden tarafındayım anlayacağınız umarım devam kitaplarda bir hainliği olmaz kendisinin.
Kapaktan anlaşılacağı üzerine kurt adamlarımız baş fantastik ögelerden ki bu arada, onlar kendilerine Avcı demeyi tercih ediyorlar. Avladıkları ne peki? O da okuyup keşfetmenizi beklesin.
Yazarın kalemini beğendim. Üslubu, mekan tanıtma biçimi güzeldi. Gerçi ana karakterimize ısınamadım gördüğüm yerde bir sarsmak isterim onu. (Jay'in tüm öküzlüklerine rağmen her yelkenleri suya indirişinde o yelkenleri kafasına geçirmek istedim.)Belki yazarın üslubu yüzünden sevmedim diyebilirdim ama işin içine yan karakterlerin anlatımları girince kitap daha da güzel oldu benim için. Özellikle Laura gibi züppe bir karakteri bile bağrıma bastım daha ne yapayım. Alexis, Dean, Sam, Marcus, Moss... Kitabın en güzel artısı yan karakterlerin çok eğlenceli olması.
Son bölümde yaşananlardan sonra burnuma bayağı kötü kokular geliyor. Normalde hemen ikinci kitaba başlamayı düşünüyordum ama onun sonunun da fena bir yerde biteceğine dair bir his var içimde. O yüzden bekleteceğim onu bekletebildiğim kadar, kendime bir saat veriyorum...
Dipnot; Jay'in babasını Jay'den daha çok sevdim okuyanlar anlar çocuğa antipatimi.

Beklentilerimin üzerinde olmasına rağmen eksik bir tat, olmamış bir şeyler hissettim sürekli. İkinci kitapta umarım bu his kaybolur. Zira diyaloglar biraz basit ve aynı şeyi - iç ses gibi - bir çok yerde tekrarına düşmesi, her karakterde aynı şekilde vukuu bulması gibi beni düşündüren noktalar oldu. Yine de gencecik türk bir yazarın böylesi bir fantastik dünya kurgulaması tüm bu olumsuz etkileri yok edebilen çok hoş bir unsur. Bu yüzden hız kesmeden ikinci kitapla devam ediyorum.