Ben Büyüyünce De Çocuk Olucam

... Bizim çocukluğumuzda sıkça sorulurdu: Büyüyünce ne olacaksın bakiim yavrucum diye... Gerçi aynı soru hala soruluyor ya neyse... Sanırım henüz 9-10 yaşlarında filandım... Bize oturmaya gelen amcam bana bu soruyu sormuştu. Bende o dönemde çocukluğun keyfine öylesine kaptırmıştım ki kendimi, amcama şu cevabı vermiştim o zaman: Valla amca, ben çocukluğu çok sevdim, o yüzden büyüyünce de çocuk olucam!.. Bu muzip cevabı o günden beri aklımdan hiç çıkarmadım. Mizahçı olacağım aslında o cevapta gizliymiş ya neyse... Çocukluğumda acılar, sıkıntılar, üzüntüler yaşamadım mı, tabii ki yaşadım, belki fazlasıyla ama çocukluk öylesine büyülü ve tertemiz bir dünyaydı ki, tüm bu üzüntülü anların önüne geçen hep neşe, keyif, haz ve mutluluk olmuştu benim için... Böyle diyor Cihan Demirci, kitabın girişindeki önsöz yazısında. Edebiyatımızın ‘mizah alanındaki usta ve üretken kalemi yazarlığının 25. yılında çok özel bir kitapla çıkıyor karşınıza... Bu çocuksu kitapta yazarın 9 ayrı başlık altında toplanmış çocukluk anıları, ilkokul yıllarından başlayıp, lise yıllarının içine dek giden bir süreden, yani 1970lerin başlarından 1978lere kadar uzanan bir dönemden oluşuyor. Yazarınız Cihan Demirci yazarlığının 25. yılında, bu vaziyetten yola çıkarak sizi kendi çocukluğundan kalma anılar yumağının içine davet ediyor... 1970li yılların İstanbulun da çocukluğu geçmiş biri olarak sizleri, bu kitapta çocukluğundan kalma günlere götürüyor. Hayatın daha sakin aktığı, daha duru, daha yavaş, daha insancıl o güzelim günlere. Çocukken çocuk olmayı ve büyüdüğünde çocuk kalmayı becerebilmiş herkese diyoruz ki, sahi ya biz ne diyebiliriz ki, artık söz bizde değil, ne zaman ne yapacağı belli olmayan çocuk ruhlu bu kitapta...

... Bizim çocukluğumuzda sıkça sorulurdu: Büyüyünce ne olacaksın bakiim yavrucum diye... Gerçi aynı soru hala soruluyor ya neyse... Sanırım henüz 9-10 yaşlarında filandım... Bize oturmaya gelen amcam bana bu soruyu sormuştu. Bende o dönemde çocukluğun keyfine öylesine kaptırmıştım ki kendimi, amcama şu cevabı vermiştim o zaman: Valla amca, ben çocukluğu çok sevdim, o yüzden büyüyünce de çocuk olucam!.. Bu muzip cevabı o günden beri aklımdan hiç çıkarmadım. Mizahçı olacağım aslında o cevapta gizliymiş ya neyse... Çocukluğumda acılar, sıkıntılar, üzüntüler yaşamadım mı, tabii ki yaşadım, belki fazlasıyla ama çocukluk öylesine büyülü ve tertemiz bir dünyaydı ki, tüm bu üzüntülü anların önüne geçen hep neşe, keyif, haz ve mutluluk olmuştu benim için... Böyle diyor Cihan Demirci, kitabın girişindeki önsöz yazısında. Edebiyatımızın ‘mizah alanındaki usta ve üretken kalemi yazarlığının 25. yılında çok özel bir kitapla çıkıyor karşınıza... Bu çocuksu kitapta yazarın 9 ayrı başlık altında toplanmış çocukluk anıları, ilkokul yıllarından başlayıp, lise yıllarının içine dek giden bir süreden, yani 1970lerin başlarından 1978lere kadar uzanan bir dönemden oluşuyor. Yazarınız Cihan Demirci yazarlığının 25. yılında, bu vaziyetten yola çıkarak sizi kendi çocukluğundan kalma anılar yumağının içine davet ediyor... 1970li yılların İstanbulun da çocukluğu geçmiş biri olarak sizleri, bu kitapta çocukluğundan kalma günlere götürüyor. Hayatın daha sakin aktığı, daha duru, daha yavaş, daha insancıl o... tümünü göster