Bir Hareket Yaratmak MST

Brezilya Topraksız Tarım İşçileri Hareketi (MST) hiç şüphesiz Latin Amerikadaki en önemli sosyal hareketlerden biridir. Bu hareket, Nikaraguada Sandinist zaferden birkaç yıl sonra ve onun kıtanın devrimci hareketleri üzerinde artan etkisiyle farklı Hıristiyan akımlarının ilerici sektörlerinin etkisi altında gelişti; bunların ön önde geleni Katolik Kilisesinin Toprak Pastoralidir. Askeri diktatörlükten uzun yıllar sonra, Brezilya yeni demokratik esintilerden nasibini alıyordu. Halkın memnuniyetsizliğini ortaya koyan eylemler hızla artmıştı, özellikle Sao Paulonun dış mahallelerinde önemli sendika mücadeleleri yaşanıyordu; bunlar İşçi Partisi ve sonrasında Birleşik İşçiler Sendikasının orijinal çıkış noktasını teşkil ediyordu.Bu durum, diğer şeyler arasında, ordu tarafından uygulanan ekonomik modelde baş gösteren krizin yarattığı bir boşalmaydı. Bu krizin bir sonucu olarak, -ülkenin Güney ve Orta bölgelerinin kırsal kesimlerinin kapitalist modernleşmesi nedeniyle olduğu kadar Kuzey ve Orta-Batı bölgelerdeki kuraklık ve sefalet nedeniyle topraklarını terk eden- köylülerin şehirlerde iş bulma olasılıkları gittikçe azaldı. Diğer yandan, tarımsal koloni bölgelerine (1) göç etmek de bir çözüm olarak işe yaramadı. Köylüler açısından tek çıkış yolunun yaşadıkları yerlerdeki toprağı yeniden ele geçirmelerine olanak sağlayacak farklı eylemler aramak olduğu -özellikle ülkenin bütün bölgelerinden yeterinden fazla işlenmemiş toprak olduğu göz önünde bulundurulursa- çok daha açık hale geldi. Toprağa ilk el koymaları güdüleyen bu durumdu ve çok başarılıydılar, öyle ki ilerleyen yıllarda bu eylemi artırdılar. Gittikçe artan sayıda köylü ailesi, toprağı sadece mücadele ile zapt edebileceklerini anlamaya başladılar. Toprağın işgal edilmesi, baskı kurmanın başlıca aracı ve binlerce köylünün sosyalleşmesi ve politik bilinç kazanması için birinci okul haline geldi. Böylelikle MST bu alanda yüksek düzeyde bir pratik bilgi biriktirebildi: kuruluşundan 17 yıl sonra, bu yöntem sayesinde 350 000 köylü ailesini yerleştirmeyi becerdi ve hala Brezilyanın tamamına yayılmış yaklaşık 500 kamptaki 100 000 aile sıralarının gelmesini bekliyor.Ama Hareket toprağı zapt etmenin ve köylü ailelerini yerleştirmenin yeterli olmadığının farkındadır; ayrıca köylüler için toprağı işleme koşullarını yaratmak ve yaşamlarını sürdürmeleri için zorunlu ihtiyaçları temin etmek zorundadır. Teknolojik devrimin modern tekniklerini kullanmalarına olanak sağlayan teknik bilgi, krediler, tohumlar, makineler olmadan; ürünlerini satacakları pazarlar olmadan, toprak bir özgürlük alanı olmak yerine bir kabusa dönüşüyor ve çareyi toprağı çok düşük fiyatlara satmakta ya da tamamen terk etmekte buluyorlar. Bu nedenle, MST toprağın zapt edilmesiyle mücadelenin bitmediği gerçeğinde ısrar ediyor; diğer hedeflerine ulaşmak için örgütlü bir biçimde mücadeleyi devam ettirmeliler.

Brezilya Topraksız Tarım İşçileri Hareketi (MST) hiç şüphesiz Latin Amerikadaki en önemli sosyal hareketlerden biridir. Bu hareket, Nikaraguada Sandinist zaferden birkaç yıl sonra ve onun kıtanın devrimci hareketleri üzerinde artan etkisiyle farklı Hıristiyan akımlarının ilerici sektörlerinin etkisi altında gelişti; bunların ön önde geleni Katolik Kilisesinin Toprak Pastoralidir. Askeri diktatörlükten uzun yıllar sonra, Brezilya yeni demokratik esintilerden nasibini alıyordu. Halkın memnuniyetsizliğini ortaya koyan eylemler hızla artmıştı, özellikle Sao Paulonun dış mahallelerinde önemli sendika mücadeleleri yaşanıyordu; bunlar İşçi Partisi ve sonrasında Birleşik İşçiler Sendikasının orijinal çıkış noktasını teşkil ediyordu.Bu durum, diğer şeyler arasında, ordu tarafından uygulanan ekonomik modelde baş gösteren krizin yarattığı bir boşalmaydı. Bu krizin bir sonucu olarak, -ülkenin Güney ve Orta bölgelerinin kırsal kesimlerinin kapitalist modernleşmesi nedeniyle olduğu kadar Kuzey ve Orta-Batı bölgelerdeki kuraklık ve sefalet nedeniyle topraklarını terk eden- köylülerin şehirlerde iş bulma olasılıkları gittikçe azaldı. Diğer yandan, tarımsal koloni bölgelerine (1) göç etmek de bir çözüm olarak işe yaramadı. Köylüler açısından tek çıkış yolunun yaşadıkları yerlerdeki toprağı yeniden ele geçirmelerine olanak sağlayacak farklı eylemler aramak olduğu -özellikle ülkenin bütün bölgelerinden yeterinden fazla işlenmemiş toprak olduğu göz önünde bulundurulursa- çok daha açık hale geldi... tümünü göster