Bizim Şehrin Divaneleri

“ Bizim Şehrin Divaneleri” adlı eser, Manas Yayıncılık tarafından Ali Emîrî Efendi’nin aziz hatırasına ithafen yayınlanmıştır.
“Ukala-yi Mecanin”den olan kişiler, yaşadıkları topluma ayna tutan deli görünümlü akıllılardır. Tarihe mal olmuş İbrahim Ethem’ler, Behlül Dana’lar ve Aynalı Babalar, hatta bir başka yönleri ile de tanıdığımız Neyzen Teyfikler, Rıza Teyfikler olduğu gibi, kadim Harput’un devamı olan ve Elazığ’ımızın halk kültürünün renkli simalarından, “Bizim Şehrin Divaneleri”nin de ibretli hikâye ve menkıbeleri günümüze kadar bütün canlılığı ile anlatılır.
Yarı belgesel olan bu araştırma çocukluk yıllarımdan bu güne değin çoğunu görüp bizzat konuştuğum ya da görme bahtiyarlığına ulaştığım kişilerdi. Anılarımda var olanı yazmaya çalıştım. Divaneliğin bütün vasıflarını üzerinde taşımayanlar olsa da, halkımızın gözü ile onlara bakmayı yeyledim.
Delilerle veliler arasında bir ruh akrabalığı olduğu söylenir. Öyle olmasa da zahiren bize yansıyan budur. Tabi deliyi veli, veliyi de deli olarak nitelediğimiz, ya da tamamen öyle olduğunu düşündüğümüz sanılmasın. Elbette yazımıza konu olan bu insanların tümü “Ukala-i mecanin”den değildir. Her birinin ayrı bir özelliği ve güzelliği var. Onlar bizim şehrin rengiydi. Delisi de velisi de meczubu, mecnunu ve divanesi de bizim insanımız. Şayet bu güzel insanların ruhlarını incittiysem yine onların yüksek müsamahalarına sığınıyorum ve Cenabı Allah’tan af diliyorum.

“ Bizim Şehrin Divaneleri” adlı eser, Manas Yayıncılık tarafından Ali Emîrî Efendi’nin aziz hatırasına ithafen yayınlanmıştır.
“Ukala-yi Mecanin”den olan kişiler, yaşadıkları topluma ayna tutan deli görünümlü akıllılardır. Tarihe mal olmuş İbrahim Ethem’ler, Behlül Dana’lar ve Aynalı Babalar, hatta bir başka yönleri ile de tanıdığımız Neyzen Teyfikler, Rıza Teyfikler olduğu gibi, kadim Harput’un devamı olan ve Elazığ’ımızın halk kültürünün renkli simalarından, “Bizim Şehrin Divaneleri”nin de ibretli hikâye ve menkıbeleri günümüze kadar bütün canlılığı ile anlatılır.
Yarı belgesel olan bu araştırma çocukluk yıllarımdan bu güne değin çoğunu görüp bizzat konuştuğum ya da görme bahtiyarlığına ulaştığım kişilerdi. Anılarımda var olanı yazmaya çalıştım. Divaneliğin bütün vasıflarını üzerinde taşımayanlar olsa da, halkımızın gözü ile onlara bakmayı yeyledim.
Delilerle veliler arasında bir ruh akrabalığı olduğu söylenir. Öyle olmasa da zahiren bize yansıyan budur. Tabi deliyi veli, veliyi de deli olarak nitelediğimiz, ya da tamamen öyle olduğunu düşündüğümüz sanılmasın. Elbette yazımıza konu olan bu insanların tümü “Ukala-i mecanin”den değildir. Her birinin ayrı bir özelliği ve güzelliği var. Onlar bizim şehrin rengiydi. Delisi de velisi de meczubu, mecnunu ve divanesi de bizim insanımız. Şayet bu güzel insanların ruhlarını incittiysem yine onların yüksek müsamahalarına sığınıyorum ve Cenabı Allah’tan af diliyorum.