Jarmanın son filmi olan �Blue�da hiçbir şey yok, tek bir görüntü bile. Sadece mavi bir kare. Saf, el değmemiş film; algılamanın mutlaklığı. AIDS hastalığının son aşamasında görme duyusunu yitiren Jarman bu filmi saf mavi tuvallerin ressamı Yves Kleina adamış, çünkü o da Klein gibi �sanatçının göze görünenden çok daha fazlasını görebileceği,� kanısında. Ölümüyle hesaplaşıp onunla barışmış büyük bir sanatçının, şaşırtıcı sadelikte ve durulukta tek bir jestle sanatın sonsuz imkânlarının neler olabileceğini göstermesi �Blue�. Gözleri Maviden kamaşarak.
Jarmanın son filmi olan �Blue�da hiçbir şey yok, tek bir görüntü bile. Sadece mavi bir kare. Saf, el değmemiş film; algılamanın mutlaklığı. AIDS hastalığının son aşamasında görme duyusunu yitiren Jarman bu filmi saf mavi tuvallerin ressamı Yves Kleina adamış, çünkü o da Klein gibi �sanatçının göze görünenden çok daha fazlasını görebileceği,� kanısında. Ölümüyle hesaplaşıp onunla barışmış büyük bir sanatçının, şaşırtıcı sadelikte ve durulukta tek bir jestle sanatın sonsuz imkânlarının neler olabileceğini göstermesi �Blue�. Gözleri Maviden kamaşarak.