Devrimci Romantizm

Devrimci Romantizm, birbirleriyle iç içe geçen –aşağı yukarı iki yüzyıllık– kültürel ve siyasal yıkıcılık geleneklerini sorgulamaktadır. Sanatçıların, düşünürlerin ve devrimcilerin yazılarından oluşan bu zengin seçkide geçmişin atılımları yeniden hatırlatılıyor, bugünün ve yarının mücadeleleri yararına yeniden değerlendiriliyor. Kitap boyunca Novalisin, Friedrich Hölderlinin ve Friedrich Schelegelin radikal duyarlılıkları ve Percy Bysshe Shelleyin, John Keatsin, Lord Byronun ve William Blakein son derece muhalif şiirleri üzerine yeni bir ışık tutuluyor. Jules Micheletin toplumsal romantizmi, hayali, neredeyse yarı-dinsel genişliğinden dolayı övülüyor. Paris Komünü ise Karl Marx, Jules Valès ve Arthur Rimbaud tarafından tasvir ediliyor. Keza Marxın komünal topluluklar üzerine düşünceleri irdeleniyor, Fouriernin ütopik topluluk projeleri üzerinde duruluyor. Alman dışavurumculuğunun ve anarşizmin bütünüyle unutulmuş serüvenleri yeniden hatırlatılıyor. Walter Benjaminin ve Herbert Marcuseun romantik bakış açıları, toplumsal düzeni mutlak yadsımaları kapsamı içine yerleştiriliyor, Ernst Blochun Mesihçi sosyalist romantizmi irdeleniyor. Romantizmin sağa sola dolanan kuyruğu olan gerçeküstücülük, bir isyana katalizörlük yaptığı Haitiye kadar izleniyor ve yirminci yüzyılın sonunda Guy Debord ve Sitüasyonist Enternasyonal romantik projenin tutkulu geri dönüşü olarak değerlendiriliyor.Dönüşen romantik gelenekle bağımızın sürdüğünü kabul eden bizlerin başka bir yere ait olduğumuza, basitçe entelektüel soldan ihraç edilmiş olabileceğimize dair bir fikir bir zamanlar insanların aklından geçmiş olabilir. Ama bu girişim başarısız olmuştur. Biz hala buradayız. Gitmeye niyetimiz yok. E. P. ThompsonBiz halen buradayız ve solun şu anki kargaşası düşünüldüğünde, zamanımızın belki de şimdi geldiğini söyleyebilirim. Gerçek dünya, romantikleri düşlerinden ötürü uzun bir süre sanık sehpasına oturttu. Ama henüz sona ermemiş olan modernlik oyununda kimin yanılsamaya neden olduğuna yalnızca tarih mahkemesi karar verebilir. Max Blechman

Devrimci Romantizm, birbirleriyle iç içe geçen –aşağı yukarı iki yüzyıllık– kültürel ve siyasal yıkıcılık geleneklerini sorgulamaktadır. Sanatçıların, düşünürlerin ve devrimcilerin yazılarından oluşan bu zengin seçkide geçmişin atılımları yeniden hatırlatılıyor, bugünün ve yarının mücadeleleri yararına yeniden değerlendiriliyor. Kitap boyunca Novalisin, Friedrich Hölderlinin ve Friedrich Schelegelin radikal duyarlılıkları ve Percy Bysshe Shelleyin, John Keatsin, Lord Byronun ve William Blakein son derece muhalif şiirleri üzerine yeni bir ışık tutuluyor. Jules Micheletin toplumsal romantizmi, hayali, neredeyse yarı-dinsel genişliğinden dolayı övülüyor. Paris Komünü ise Karl Marx, Jules Valès ve Arthur Rimbaud tarafından tasvir ediliyor. Keza Marxın komünal topluluklar üzerine düşünceleri irdeleniyor, Fouriernin ütopik topluluk projeleri üzerinde duruluyor. Alman dışavurumculuğunun ve anarşizmin bütünüyle unutulmuş serüvenleri yeniden hatırlatılıyor. Walter Benjaminin ve Herbert Marcuseun romantik bakış açıları, toplumsal düzeni mutlak yadsımaları kapsamı içine yerleştiriliyor, Ernst Blochun Mesihçi sosyalist romantizmi irdeleniyor. Romantizmin sağa sola dolanan kuyruğu olan gerçeküstücülük, bir isyana katalizörlük yaptığı Haitiye kadar izleniyor ve yirminci yüzyılın sonunda Guy Debord ve Sitüasyonist Enternasyonal romantik projenin tutkulu geri dönüşü olarak değerlendiriliyor.Dönüşen romantik gelenekle bağımızın sürdüğünü kabul eden bizlerin başka bir yere ait olduğumuza, basi... tümünü göster