Dış Türkler

Bugün Sovyetler Birliği dostumuzdur, komşumuzdur, müttefikimizdir. Bu dostluğa ihtiyacımız vardır Fakat yarın ne olacağını kimse bu günden kestiremez. Tıpkı Osmanlı gibi, tıpkı Avusturya-Macaristan gibi parçalanabilir, ufalanabilir. Bugün elinde sımsıkı tuttuğu milletler avuçlarından kaçabilirler. Dünya yeni bir dengeye ulaşabilir. İşte o zaman Türkiye ne yapacağını bilmelidir... Bizim bu dostluğumuzun idaresinde dili bir, inancı bir, özü bir kardeşlerimiz vardır. Onlara sahip çıkmaya hazır olmalıyız. Hazır olmak yalnız o günü susup beklemek değildir. Hazırlanmak lazımdır. Milletler, buna nasıl hazırlanır? Manevi köprülerini sağlam tutarak. Dil bir köprüdür... inanç bir köprüdür...Tarih bir köprüdür. Bugün biz bu kitlelerden dil bakımından, gelenek görenek bakımında ayrılmış, çok uzağa düşmüşüz. Bize Osmanlı ve Selçuklu ile sınırlı bir tarih yetmez. Çünkü bu tarih bizim zamanlar içindeki maceramızın bir parçasını kapsar. Köklerimize inmeli ve olayların böldüğü tarihimizin içinde bütünleşmeliyiz. Olaylarla zorunluluklarla, şununla-bununla bölünmüş, parçalanmış, birbirimizden uzak düşmüş olabiliriz. Bugün biz mi geldiğimiz bu yerde doğruyuz, yoksa onlar mı? Bunun hesabını yapmakta fayda yoktur... Onların (Dış Türklerin) bize yaklaşmasını bekleyemeyiz; bizim onlara yaklaşmamız gerekli. Tarih bağı kurmamız lazım, dil bağı kurmamız lazım. Bunlar kim yapacak? Elbette biz. Nasıl yapacağız? İşte görüyorsunuz, dil encümenleri, tarih encümenleri kuruluyor. Dilimizi onun diline yaklaştırmaya ve böylece birbirimizi daha kolay anlar hale getirmeye çalışıyoruz. Tarihimizi ona yaklaştırmaya çalışıyoruz. Ortak bir mazi yaratma peşindeyiz. Bunlar açıktan yapılmaz, Bunlar ad konarak yapılmaz. Bunlar devletlerin ve milletlerin derin düşünceleridir. İşitiyorum; benim dil ile, tarih ile uğraştığımı gören kısa düşünceli vatandaşlar: Paşanın işi yok, dille, tarihle uğraşmaya başladı diyorlarmış. Yağma yok! Benim işim başımdan aşkın! Ben bugün, ileri bir Türkiye, çağdaş bir Türkiye kurmaya ne kadar çalışıyorsam, yarının Türkiyesinin temellerini atmaya da o kadar dikkat ediyorum. Bu yaptıklarımız hiçbir millete düşmanlık değildir, sadece yarına hazırlanmaktır. Bugün barıştan yanayız, yarında barıştan yana kalacağız. Ama durmadan değişen dünyada, yarının muhtemel dengeleri için hazırlıklı olacağız.

Bugün Sovyetler Birliği dostumuzdur, komşumuzdur, müttefikimizdir. Bu dostluğa ihtiyacımız vardır Fakat yarın ne olacağını kimse bu günden kestiremez. Tıpkı Osmanlı gibi, tıpkı Avusturya-Macaristan gibi parçalanabilir, ufalanabilir. Bugün elinde sımsıkı tuttuğu milletler avuçlarından kaçabilirler. Dünya yeni bir dengeye ulaşabilir. İşte o zaman Türkiye ne yapacağını bilmelidir... Bizim bu dostluğumuzun idaresinde dili bir, inancı bir, özü bir kardeşlerimiz vardır. Onlara sahip çıkmaya hazır olmalıyız. Hazır olmak yalnız o günü susup beklemek değildir. Hazırlanmak lazımdır. Milletler, buna nasıl hazırlanır? Manevi köprülerini sağlam tutarak. Dil bir köprüdür... inanç bir köprüdür...Tarih bir köprüdür. Bugün biz bu kitlelerden dil bakımından, gelenek görenek bakımında ayrılmış, çok uzağa düşmüşüz. Bize Osmanlı ve Selçuklu ile sınırlı bir tarih yetmez. Çünkü bu tarih bizim zamanlar içindeki maceramızın bir parçasını kapsar. Köklerimize inmeli ve olayların böldüğü tarihimizin içinde bütünleşmeliyiz. Olaylarla zorunluluklarla, şununla-bununla bölünmüş, parçalanmış, birbirimizden uzak düşmüş olabiliriz. Bugün biz mi geldiğimiz bu yerde doğruyuz, yoksa onlar mı? Bunun hesabını yapmakta fayda yoktur... Onların (Dış Türklerin) bize yaklaşmasını bekleyemeyiz; bizim onlara yaklaşmamız gerekli. Tarih bağı kurmamız lazım, dil bağı kurmamız lazım. Bunlar kim yapacak? Elbette biz. Nasıl yapacağız? İşte görüyorsunuz, dil encümenleri, tarih encümenleri kuruluyor. Dilimizi onun diline yaklaş... tümünü göster