Güneydeki Ülke

İlk basımı 1996 yılında yapılan Güneydeki Ülke, yeniden gözden geçirilmiş son basımıyla tekrar okurla buluşuyor. Yazar Şavkar Altınelin hem ekvatorun hem de hayatının diğer yarısını sorguladığı bu kitabı diğer gezi kitaplarına göre farklı özelliklere sahip.Kendine özgü yalın ve duru anlatımı, mantık süzgecinden geçirip değerlendirdiği gözlemleri bazen bir yabancı, bazen bir yerli bakış açısıyla değerlendirmeleri ile güneydeki bu uzak ülkenin, sanıldığı kadar uzak olmadığını hissettirecek.. TADIMLIKGökte Uçan TayyareAir Franceın yer hostesi boynuna mavi bir fular takmış. Uzattığım bileti alıyor, parmaklarını hızla bilgisayarının klavyesinde gezdirirken göz ucuyla da bana bakarak konuşuyor. Pariste terminal değiştirmem gerektiğini, ama, Singapurda yetmiş iki saatten az kalacağım için, Sydney rezervasyonumu yeniletmek zorunda olmadığımı öğreniyorum. Tek eşyam olan el çantamın küçük konveyörün üstünde uzaklaşışına bakarken içim sıkılıyor. İlk kez bir gezi arifesinde böylesine isteksizim. Bulabildiğim en ucuz biletin Pariste aktarma yapmayı gerektirmesi, oradan Singapura kadar uçmak, sonra da Avustralyaya gitmek hiç alışık olmadığım bir biçimde gözümde büyüyor. Ama duyduğum sıkıntının gerçek kaynağı kırkıncı doğum günümde, çıkmaya neredeyse bir yıl önce karar verdiğim bu yolculuğun sonunda başlıyor olmasının hayatımın önemli bir bölümünün de bittiğini ve önümde artık eskisi kadar çok zaman kalmadığını vurgulaması belki de.

İlk basımı 1996 yılında yapılan Güneydeki Ülke, yeniden gözden geçirilmiş son basımıyla tekrar okurla buluşuyor. Yazar Şavkar Altınelin hem ekvatorun hem de hayatının diğer yarısını sorguladığı bu kitabı diğer gezi kitaplarına göre farklı özelliklere sahip.Kendine özgü yalın ve duru anlatımı, mantık süzgecinden geçirip değerlendirdiği gözlemleri bazen bir yabancı, bazen bir yerli bakış açısıyla değerlendirmeleri ile güneydeki bu uzak ülkenin, sanıldığı kadar uzak olmadığını hissettirecek.. TADIMLIKGökte Uçan TayyareAir Franceın yer hostesi boynuna mavi bir fular takmış. Uzattığım bileti alıyor, parmaklarını hızla bilgisayarının klavyesinde gezdirirken göz ucuyla da bana bakarak konuşuyor. Pariste terminal değiştirmem gerektiğini, ama, Singapurda yetmiş iki saatten az kalacağım için, Sydney rezervasyonumu yeniletmek zorunda olmadığımı öğreniyorum. Tek eşyam olan el çantamın küçük konveyörün üstünde uzaklaşışına bakarken içim sıkılıyor. İlk kez bir gezi arifesinde böylesine isteksizim. Bulabildiğim en ucuz biletin Pariste aktarma yapmayı gerektirmesi, oradan Singapura kadar uçmak, sonra da Avustralyaya gitmek hiç alışık olmadığım bir biçimde gözümde büyüyor. Ama duyduğum sıkıntının gerçek kaynağı kırkıncı doğum günümde, çıkmaya neredeyse bir yıl önce karar verdiğim bu yolculuğun sonunda başlıyor olmasının hayatımın önemli bir bölümünün de bittiğini ve önümde artık eskisi kadar çok zaman kalmadığını vurgulaması belki de.