Kürdistan Tarihi

Kürdolojinin en eski metinlerinden biri olan R.P. Giuseppe Campanilein ‘Kürdistan Tarihi adlı kitabı Avesta yayınları arasında çıktı. Kitabı İtalyancadan Fransızcaya çeviren ünlü Kürdolog Thomas Bois, önsözde şunları belirtiyor: 1818 yılında, Napolideki Strade Tribunali, no. 287 adresli Fernandes Kardeşler Matbaasında Storia della Regione del Kurdistan e dele sette religione ivi esistenti adlı bir kitap basıldı. Başlığına rağmen bu, tam anlamıyla bir tarih kitabından ziyade, Kürdistanın XIX. yüzyılın şafağında tasvirinden ibarettir. Yazar kuşkusuz Amêdinin eski dönemlerde ve Süleymaniyenin daha yeni kuruluşu ya da Mardinli Güneşetaparların Yakubi mezhebine sözde dönüşleri gibi eskiye dayanan bazı olayları hatırlatmaktadır; ama niyeti daha çok saptadığı âdetler, şahit olduğu olaylar ve karşılaştığı az ya da çok önemli kimseler konusunda bizi bilgilendirmek gibi görünür. Coğrafya, ekonomik durum, toplumsal ve dini yaşam hakkında anlattıkları, ayrıntılara pek inilmediğinde doğrudur ve o dönemden beri çok değişmemiştir çünkü yazar, on iki yıl kadar karış karış her tarafını gezdiği bu toprakları iyi tanır. Bu durumda şahitliği ilginçtir, özellikle de Kürtler arasında yaşayan ilk Avrupalılardan biri olduğu düşünüldüğünde... Bilimsel bir geziye ondan önce (1766) katılmış olan Niebuhr haricinde, Kürdistandan geçmiş olan tüm seyyahlar yolculuklarını yazardan sonra yapmışlardır ve verdikleri bilgiler ne kadar değerli olsa da, her şeye rağmen eksiktir ve onunkiler gibi genel bir çizelge biçiminde düzenlenmemiştir.

Kürdolojinin en eski metinlerinden biri olan R.P. Giuseppe Campanilein ‘Kürdistan Tarihi adlı kitabı Avesta yayınları arasında çıktı. Kitabı İtalyancadan Fransızcaya çeviren ünlü Kürdolog Thomas Bois, önsözde şunları belirtiyor: 1818 yılında, Napolideki Strade Tribunali, no. 287 adresli Fernandes Kardeşler Matbaasında Storia della Regione del Kurdistan e dele sette religione ivi esistenti adlı bir kitap basıldı. Başlığına rağmen bu, tam anlamıyla bir tarih kitabından ziyade, Kürdistanın XIX. yüzyılın şafağında tasvirinden ibarettir. Yazar kuşkusuz Amêdinin eski dönemlerde ve Süleymaniyenin daha yeni kuruluşu ya da Mardinli Güneşetaparların Yakubi mezhebine sözde dönüşleri gibi eskiye dayanan bazı olayları hatırlatmaktadır; ama niyeti daha çok saptadığı âdetler, şahit olduğu olaylar ve karşılaştığı az ya da çok önemli kimseler konusunda bizi bilgilendirmek gibi görünür. Coğrafya, ekonomik durum, toplumsal ve dini yaşam hakkında anlattıkları, ayrıntılara pek inilmediğinde doğrudur ve o dönemden beri çok değişmemiştir çünkü yazar, on iki yıl kadar karış karış her tarafını gezdiği bu toprakları iyi tanır. Bu durumda şahitliği ilginçtir, özellikle de Kürtler arasında yaşayan ilk Avrupalılardan biri olduğu düşünüldüğünde... Bilimsel bir geziye ondan önce (1766) katılmış olan Niebuhr haricinde, Kürdistandan geçmiş olan tüm seyyahlar yolculuklarını yazardan sonra yapmışlardır ve verdikleri bilgiler ne kadar değerli olsa da, her şeye rağmen eksiktir ve onunkiler gibi genel bir çizelge... tümünü göster