Metropol Bedevisi

Bozulmuş hormonların, yetersiz salgılanan sıvıların, tıkanmaya meyilli damarların arasında zehirle dolu bir varil gibi duran bu kalpten bir prizma şeffaflığında ışıklar yansıtmasını beklemek ne kadar zor.

Ruhu küçüldükçe caddeleri ve bulvarları genişleyen şehirleri, bir çimento torbası gibi sırtında taşımak, sivri oklar gibi dolanan insanlardan biri olmamak için; başını ve kollarını kazağının içine çekerek bir nokta olmaya çalışmak ne kadar zor.

İntihar, ötenazi, kürtaj ölümlerinin, katliam ve işkence ile kabaran savaş suçlarının, eşcinsellik, klonlama, taşıyıcı annelik gibi ahlak dışı bilimselliklerin tam ortasında; ruhlar âleminden mancınıkla fırlatılmış bir ahir zaman yolcusu olarak yer almak ne kadar zor.

Ayaklarını mazgallarda kaybetmiş, saçları elektrik tellerine dolanmış, elleri egzoz gazı kokan bu metropol bedevisi, “kardeşlerim” dediğin listede midir dilinde “la tahzen” çiçekleri açan sevgili…

Yazamıyorum gayrısını.

Yazmak ne kadar zor!

Bozulmuş hormonların, yetersiz salgılanan sıvıların, tıkanmaya meyilli damarların arasında zehirle dolu bir varil gibi duran bu kalpten bir prizma şeffaflığında ışıklar yansıtmasını beklemek ne kadar zor.

Ruhu küçüldükçe caddeleri ve bulvarları genişleyen şehirleri, bir çimento torbası gibi sırtında taşımak, sivri oklar gibi dolanan insanlardan biri olmamak için; başını ve kollarını kazağının içine çekerek bir nokta olmaya çalışmak ne kadar zor.

İntihar, ötenazi, kürtaj ölümlerinin, katliam ve işkence ile kabaran savaş suçlarının, eşcinsellik, klonlama, taşıyıcı annelik gibi ahlak dışı bilimselliklerin tam ortasında; ruhlar âleminden mancınıkla fırlatılmış bir ahir zaman yolcusu olarak yer almak ne kadar zor.

Ayaklarını mazgallarda kaybetmiş, saçları elektrik tellerine dolanmış, elleri egzoz gazı kokan bu metropol bedevisi, “kardeşlerim” dediğin listede midir dilinde “la tahzen” çiçekleri açan sevgili…

Yazamıyorum gayrısını.

Yazmak ne kadar zor!