Mutsuz Çocuklar Ülkesi

Sadece çocukluk anılarını anlatarak çok büyük iç burukluğu yaşadığını zannediyor sanırım Özgür Bey. Önceki kitabı nispeten daha iyiydi fakat kopya istediği kıza kopya veremedi diye bunalıma girip Tezer Özlü havalarında konuşması komik olmuş. Edebiyattan çok para için olduğu biraz belli oluyor, malesef olmamış bu sefer.

Yazarın ilk okuduğum kitabı. Çok beğendiğim söylenemez. Aynı kuşağın çocukları olduğumuz için ilk anlattığı anılar (Capri Sun patlatma vs) bende de heyecan yarattı ama sonrasında sanki kitapta yazacak bir şey bulamamış gibi lafı uzatmış da uzatmış. Bazı yerlerde çok gereksiz küfürler olmuş. Genel olarak başları güzel, sonları sıkıcıydı.

Akiciydi sıkılmadan hemen okudjm

akıcı güzel bir kitap fakat çok gereksiz küfürlerle dolu.

İlk kitap daha çok hoşuma gitmişti,bu kitapta diğer yorumlayanlarla aynı fikirdeyim herkesin başına gelebilecek sıradan şeyler dramatik bir dille anlatılmış eyvah diyorum hiç birşey olmuyor:) Beklenenin altında maalesef:/Bu defa olmamış...

Deli Çocuğun Güncesi'nden daha samimi, daha içten buldum bu kitabını. Çoğumuzun yaşadığı şeyleri içten, yalın bir dille anlatmış. Bir çırpıda bitiveren, tam bir vapur kitabı.

Annesiyle ilgili anlattıkları, İstanbul ile ilgili aşırı gerçek tespitleri, çocukluğundan beri süregelen naifliği ve anıları kitabı çok güzel kılmış. Ama ben en çok platonik aşkı anlattığı kısımları sevdim.

hani illa sevince sevişmek gerekmiyordu, platonik de olabilirdin*