Öteki Günler Gibi Bir Gün

Gerçek yaşamımız, bilincimizde kurguladığımız yaşamdır belki de. İçinden akıp geçtiğimiz sokaklar, alanlar, meydanlar, gitgide birer imgeye dönüşerek, zihnimizde kendi çarpık gerçekliklerini kurarlar. Ses ve görüntü bulutları arasında ilerlerken, farkında bile olmadan, nesnelerle edimler arasında kendimize has ilişkiler kurarız. Her şey gelip bir büyük imgeye dayanabilir. Demir Özlü, Öteki Günler Gibi Bir Günde kentlerde bir uçtan bir uca sürüklenen bireylerin çarptıkları imgeleri öykülüyor aynı zamanda. Bir rastlantı, bir görüntü, affedilmez biçimde, uzun zamandır anlamlandırmaya çalıştığınız soruların cevabı olabiliyor. Sözgelimi, sokakta gözünüze çarpan herhangi bir büyük kız, bir görüntü olmanın ötesine geçip zihninizde asal bir yer kaplayabiliyor. Her bir öyküde imgeler, düşüncenin sınırlarında, belki o sınırları aşıp, gerçekliğe katılıyor. Özlünün tanıklıklarından beslenerek öykülere akan yaşamlar, gerçekliğin birden fazla yüzünün olabileceğini düşündürüyor. Kim bilir, yazının içindeki yaşamdır belki de aslolan...

Gerçek yaşamımız, bilincimizde kurguladığımız yaşamdır belki de. İçinden akıp geçtiğimiz sokaklar, alanlar, meydanlar, gitgide birer imgeye dönüşerek, zihnimizde kendi çarpık gerçekliklerini kurarlar. Ses ve görüntü bulutları arasında ilerlerken, farkında bile olmadan, nesnelerle edimler arasında kendimize has ilişkiler kurarız. Her şey gelip bir büyük imgeye dayanabilir. Demir Özlü, Öteki Günler Gibi Bir Günde kentlerde bir uçtan bir uca sürüklenen bireylerin çarptıkları imgeleri öykülüyor aynı zamanda. Bir rastlantı, bir görüntü, affedilmez biçimde, uzun zamandır anlamlandırmaya çalıştığınız soruların cevabı olabiliyor. Sözgelimi, sokakta gözünüze çarpan herhangi bir büyük kız, bir görüntü olmanın ötesine geçip zihninizde asal bir yer kaplayabiliyor. Her bir öyküde imgeler, düşüncenin sınırlarında, belki o sınırları aşıp, gerçekliğe katılıyor. Özlünün tanıklıklarından beslenerek öykülere akan yaşamlar, gerçekliğin birden fazla yüzünün olabileceğini düşündürüyor. Kim bilir, yazının içindeki yaşamdır belki de aslolan...