Pancarcı Çocuk

Behrengi, kardeşliğin, umudun ve paylaşmanın dilidir. 1939 da İran Azerbaycan ının Tebriz kentinde doğan Behrengi, öğretmenlik göreviyle adım adım dolaştığı toprakların öykülerini tüm dünyaya mal etti.

******

Birkaç yıl önce köyün birinde öğretmendim. Okulumuz tek sınıflıydı. Okulun köye uzaklığı yüz metre kadardı. Otuz iki öğrencim vardı. Bunlardan on beşi birinci sınıfta, sekizi ikinci sınıfta, altısı üçüncü sınıfta, üçü de dördüncü sınıftaydılar.5
Beni o köye güzün sonlarına doğru göndermişlerdi. Çocuklar, üç dört aydır öğretmensizdi. Beni görünce sevinçlerinden çığlıklar attılar. Ama günlerce çocukları bir araya toplayamadım...

************

Yıllar önce bir köyde öğretmendim. Okul tek odalı bir yapıydı ve bir tek penceresi vardı. Köyün kıyısındaydı.  Otuz iki öğrencim vardı. On beşi birinci sınıfta, sekizi ikide, altısı üçte, üçü de dörtte okuyarlardı. Köye güz sonu atanmıştım. Çocuklar, bir süre öğretmensiz kaldıklarından beni görünce sevindiler....

******

Behrengi, kardeşliğin, umudun ve paylaşmanın dilidir. 1939 da İran Azerbaycan ının Tebriz kentinde doğan Behrengi, öğretmenlik göreviyle adım adım dolaştığı toprakların öykülerini tüm dünyaya mal etti.

******

Birkaç yıl önce köyün birinde öğretmendim. Okulumuz tek sınıflıydı. Okulun köye uzaklığı yüz metre kadardı. Otuz iki öğrencim vardı. Bunlardan on beşi birinci sınıfta, sekizi ikinci sınıfta, altısı üçüncü sınıfta, üçü de dördüncü sınıftaydılar.5
Beni o köye güzün sonlarına doğru göndermişlerdi. Çocuklar, üç dört aydır öğretmensizdi. Beni görünce sevinçlerinden çığlıklar attılar. Ama günlerce çocukları bir araya toplayamadım...

************

Yıllar önce bir köyde öğretmendim. Okul tek odalı bir yapıydı ve bir tek penceresi vardı. Köyün kıyısındaydı.  Otuz iki öğrencim vardı. On beşi birinci sınıfta, sekizi ikide, altısı üçte, üçü de dörtte okuyarlardı. Köye güz sonu atanmıştım. Çocuklar, bir süre öğretmensiz kaldıklarından beni görünce sevindiler....

******