Parafili (Maeve Kerrigan, #4)

Polis memuru Meave Kerrigan'in kendi ağzından aktarılan maceraları ve cinayetler, serinin 4. kitabında da yine ilginç bir şekilde çözüme ulaşıyor.
Yirmi yıl öncesinde işlenen bir cinayetle benzerlik gösteren yenilerinin olması, Londra polisini harekete geçirir. Bu cinayeti araştırmak için kurulan ekibe Kerrigan alınır fakat ortağı ve yol göstericisi Derwent dışarda tutulur. Elbette ki sebebi vardır. Bu arada Meave'in erkek arkadaşı Rob eğitim için Amerika'ya gidince aklını işine veren polisimiz, kendini yine tehlikenin kollarında bulur. Eski yeni düşmanları başının belası olmaya devam eder. Meave'e gelen gülleri gönderen kişi de sanırım eceline susadı, umarım devam kitabında ağzının payını alır.
Bu kitapta bazı eksik kalan kısımlar varmış gibi hissetsemde hatta çözümü biraz zorlama bulsamda yazarın, gelişen olayları  tek bir nedene bağlamaya çalışmaması ve ters köşeleri oldukça hoşuma gitti. Kurgunun öyle gelişmesi için Rob'a az yer verilmiş olsa da kitapta daha sık geçmesi, hatta serinin '5. Kurban' kitabında olduğu gibi hikayenin ikisi arasında değişken anlatılması çok daha güzel olurdu. Yazarın kalemini ve diğer kitaplarını severek okuduğum için bir puan torpil yapıyorum.
Her kitapta ki cinayet ve hikayeler  farklı ve her cinayet çözülmüş olsa bile, yine de kitapları birbirlerine bağlayıcı  detaylar var. Bu kitabı okumak isteyenler seriyi takip ederlerse eminim daha fazla beğeneceklerdir.

Kitap isminin orjinal çevirisi " Tanıdığın Yabancı " gibi bir şey.
Yayınevimiz yine kafasına göre bir isim uydurmuş.
Parafili ismi hikayeye çok yabancı bir tanım olmasa da bu atmasyon kitap isimlerini sevmiyorum.
Hikayeye, karakterlere bağlı kaldığınız gibi kitabın ismine de bağlı kalın.

Serinin 4. kitabı. Bir önceki kitapta ki vasat kurgu ve anlatım açıkçası serinin devamını okuma konusunda isteksizliğe itmişti. İlk kitaptan itibaren düşen bir tempo vardı. Kararım elimde olanları okuduktan sonra diğerlerini alıp almamaya öyle karar vermekti.
Bu kitapta yazar zirve yapmış. Kurgu, anlatım, akış ve tempo hep yüksek seyretti. Keyifle okudum. Yazarın şimdiye kadar yazdığı en iyi kitap bence. Umarım okumadığım serinin diğer kitaplarında bu çizgisini aşağıya çekmez. Bir kaç kitap ara verip seriye devam edicem.

Yazım yanlışları yine sıkça vardı. Diliyorum bu yanlışlar da azalma eğiliminde olur.

Bu kitabı polisiye severlere iç rahatlığıyla önerebilirim.

Derwent ve Kerrigan güzel bir uym içerisinde ama uyumu sağlayan hangisi ? :)