Şiddet Üzerine Düşünceler

İşte, elimizin altında oldukça kötü bir üne sahip olmakla birlikte gelecek kuşakları zehirleyecek şeytani fikirler içeren bir kitap bulunuyor. Art arda, belki de aynı zamanda, milliyetçi aşırı sağ ile devrimci aşırı sol, faşistler, teröristler her kesimden totaliterler Şiddet üzerine düşüncelere gönderme yaptılar.Herkes bu kitabın Mussolininin, en azından onun söylediklerine dayanarak, başucu kitapları arasında yer almış olduğunu bilir. Bu kitap Antonio Gramscinin de başucunda bulunur. Hatta yaygın bir fıkraya göre, hem İtalyadaki faşist yönetim hem de SSCB, Fransız hükümetinin ortada bıraktığı George Sorelin cenazesini kaldırmak için girişimde bulunmuştur.Karl Manheima göre, faşizmin kuramcısıdır. Sartre onu, hem de okumadan faşist olarak nitelendirir. Sorel hakkında çok daha fazla bilgiye sahip olan düşman kardeşi Raymond Aron, ölümünden bir süre önce Ona duyduğu saygıyı itiraf etti.E. Laclau ve C. Mouffea göre: O, demokrasinin ve proletaryanın politik mücadelesinin bir partizanıdır.Sorel, Düşünceleri oluşturan metinleri kaleme aldığında şiddet yerine, tam olarak kafasında yer alan kopuş ya da daha doğrusu, devrimci kopuşu kullanmış olsaydı, başka türlü anlaşılacak ve belki de lanatlenmeyecekti.Bu eser, üç kavramın kesişme noktasında yer alıyor: İlki kolektif psikolojiden kaynaklanan ve kolektif bir tasarım şeklinde sunulan mit kavramdır. İkincisi ise özellikle sosyolojiye yönelen şiddettir: Daha doğrusu sınıflar arasındaki ilişkilerde ve tarihsel gelişimde şiddetin rolüdür. Sonuncu olan üçüncüsü ise genel grev fikridir.Ve işte bu noktada Sorel, otoritenin devletin eylemlerini güç, başkaldırı eylemlerinin ise şiddet olarak tanımlanmasını öneren ünlü ayırımını ortaya koyar. İlki Devletin, ikinci ise proletaryanın eylemidir. Böylece gücün, azınlığın yönettiği belli bir sosyal düzenin örgütlenmesini dayatmayı amaçlarken şiddetin bu düzeni yok etmeye çalıştığını söyleyebiliriz.Sorele göre şiddet, bireyselliği içermemeli ve bireyleri hedeflememelidir, çünkü bireysel şiddet eylemleri ancak, demokrasinin güçlenmesine yardımcı olur. Şiddet, kitlevi olmalı ve sınıfların ayrıştırılmasına işaret etmeyi amaçlamalıdır. Ona göre sosyalizm, modern dünyanın kurtuluşunu sağlamak için gereken yüksek ahlaki değerleri şiddete borçludur.İki Marksist: Lenin ve Gramsci, bu lanetlenmiş şiddet adamına saygıyla bakıyorlardı.

İşte, elimizin altında oldukça kötü bir üne sahip olmakla birlikte gelecek kuşakları zehirleyecek şeytani fikirler içeren bir kitap bulunuyor. Art arda, belki de aynı zamanda, milliyetçi aşırı sağ ile devrimci aşırı sol, faşistler, teröristler her kesimden totaliterler Şiddet üzerine düşüncelere gönderme yaptılar.Herkes bu kitabın Mussolininin, en azından onun söylediklerine dayanarak, başucu kitapları arasında yer almış olduğunu bilir. Bu kitap Antonio Gramscinin de başucunda bulunur. Hatta yaygın bir fıkraya göre, hem İtalyadaki faşist yönetim hem de SSCB, Fransız hükümetinin ortada bıraktığı George Sorelin cenazesini kaldırmak için girişimde bulunmuştur.Karl Manheima göre, faşizmin kuramcısıdır. Sartre onu, hem de okumadan faşist olarak nitelendirir. Sorel hakkında çok daha fazla bilgiye sahip olan düşman kardeşi Raymond Aron, ölümünden bir süre önce Ona duyduğu saygıyı itiraf etti.E. Laclau ve C. Mouffea göre: O, demokrasinin ve proletaryanın politik mücadelesinin bir partizanıdır.Sorel, Düşünceleri oluşturan metinleri kaleme aldığında şiddet yerine, tam olarak kafasında yer alan kopuş ya da daha doğrusu, devrimci kopuşu kullanmış olsaydı, başka türlü anlaşılacak ve belki de lanatlenmeyecekti.Bu eser, üç kavramın kesişme noktasında yer alıyor: İlki kolektif psikolojiden kaynaklanan ve kolektif bir tasarım şeklinde sunulan mit kavramdır. İkincisi ise özellikle sosyolojiye yönelen şiddettir: Daha doğrusu sınıflar arasındaki ilişkilerde ve tarihsel gelişimde şiddetin rolüdür... tümünü göster