Tarla Kuşları

Kadınlarımız... Anadolu kadınları... Kentlisi... Şehirlisi... Kasabalısı... Köylüsü... Doğulusu... Batılısı... Kuzeylisi... Güneylisi... Orta Anadolulusu... Okumuşu... Okuyamamışı... Okumamışı... Fedakâr... Cefakâr... Özverili... Ne kadar dertli olsalar da... Ne kadar hüzünlü olsalar da... Ne kadar kederli olsalar da onlar yine de ayakta durmayı başarırlar... Her türlü acılara göğüs gererek, o acıları yüreklerinin bir köşesine saklayarak her zaman ailelerine kol kanat germeyi becerirler... Başarırlar... Eşlerine... Çocuklarına daima güler yüzle yaklaşmayı bilirler... Hanelerinde hüzün rüzgârlarının esmemesi için çaba harcarlar... Kocalarının, çocuklarının hizmetlerinde kusur etmezler... Onların rahat etmeleri için çırpınırlar... Annelerini, babalarını, kardeşlerini hatta ve hatta çocuklarını kaybetseler de omuzlarına yüklenen sorumluluğu ellerinin tersiyle itelemek yerine, aile içindeki görevlerini aksatmadan yerine getirirler... Çünkü bunun için yaratıldıklarını bilirler ve uygularlar... Fakat gece yataklarına girdiklerinde dertleri depreşir... Kabuk bağlayan yaralar ince ince kanar... İçin için ağlayarak gözyaşlarını içlerine akıtırlar...

Kadınlarımız... Anadolu kadınları... Kentlisi... Şehirlisi... Kasabalısı... Köylüsü... Doğulusu... Batılısı... Kuzeylisi... Güneylisi... Orta Anadolulusu... Okumuşu... Okuyamamışı... Okumamışı... Fedakâr... Cefakâr... Özverili... Ne kadar dertli olsalar da... Ne kadar hüzünlü olsalar da... Ne kadar kederli olsalar da onlar yine de ayakta durmayı başarırlar... Her türlü acılara göğüs gererek, o acıları yüreklerinin bir köşesine saklayarak her zaman ailelerine kol kanat germeyi becerirler... Başarırlar... Eşlerine... Çocuklarına daima güler yüzle yaklaşmayı bilirler... Hanelerinde hüzün rüzgârlarının esmemesi için çaba harcarlar... Kocalarının, çocuklarının hizmetlerinde kusur etmezler... Onların rahat etmeleri için çırpınırlar... Annelerini, babalarını, kardeşlerini hatta ve hatta çocuklarını kaybetseler de omuzlarına yüklenen sorumluluğu ellerinin tersiyle itelemek yerine, aile içindeki görevlerini aksatmadan yerine getirirler... Çünkü bunun için yaratıldıklarını bilirler ve uygularlar... Fakat gece yataklarına girdiklerinde dertleri depreşir... Kabuk bağlayan yaralar ince ince kanar... İçin için ağlayarak gözyaşlarını içlerine akıtırlar...