Türkiye'de Çocuk Mahpus Olmak

“Cezaevine girerken haklarımızı söylemediler. Bir mahkûm gelsin desin ki, ben cezaevine girdiğimde haklarımı söylediler. Biz nereye başvuru yapacağımızı bilmiyorduk. [Sorun yaşadığımda] aileme de söylemiyordum üzülmesinler diye.”
“İçeri değince aklıma çok şey geliyor. Beyninin senden alındığını düşün. Zararlı eşyalarınla birlikte ilk girişte senden beynini alıp yerine bir program koyuyorlar. Ne yiyeceğine, ne zaman ne yapacağına birileri senin adına karar veriyor.”
“Bizler çocuk olarak ve çocuk düşüncesiyle cezaevi ister istemez insanın üzerinde bir psikolojik savaş etkisi yaratmaktadır. İnsanın özgürlüğü, hakları kısıtlanıyor, yine insan cezaevinde her şeyden soğuyor ve kendine karşı hiçbir değeri görmüyor. En önemlisi de hiçbir insan 14 ve 25 yaşlarında cezaevinde ömrünü geçmesini istemez, çocuk hele hele hiç istemez. Çünkü cezaevi insanı sıkıntıya, özleme, hasrete, sevgiye, yardıma ve birçok şeye muhtaç kalıyor. Bunların hiçbirini elde etmediğin zaman cezaevi yaşamı bizleri yıpratıyor ve birçok hastalıklara neden oluyor.”
“Sabah 8 sayım veriyoruz, 9 kahvaltı yapıyoruz. Öğle yemeğine kadar kitap okuyorum ve çeşitli aktiviteler yapıyorum arkadaşlarla. Daha sonra günlük 1 saat spora çıkıyoruz haftanın 5 günü (spor sahasına). Cezaevinde neler yapılabilir ki?”

“Cezaevine girerken haklarımızı söylemediler. Bir mahkûm gelsin desin ki, ben cezaevine girdiğimde haklarımı söylediler. Biz nereye başvuru yapacağımızı bilmiyorduk. [Sorun yaşadığımda] aileme de söylemiyordum üzülmesinler diye.”
“İçeri değince aklıma çok şey geliyor. Beyninin senden alındığını düşün. Zararlı eşyalarınla birlikte ilk girişte senden beynini alıp yerine bir program koyuyorlar. Ne yiyeceğine, ne zaman ne yapacağına birileri senin adına karar veriyor.”
“Bizler çocuk olarak ve çocuk düşüncesiyle cezaevi ister istemez insanın üzerinde bir psikolojik savaş etkisi yaratmaktadır. İnsanın özgürlüğü, hakları kısıtlanıyor, yine insan cezaevinde her şeyden soğuyor ve kendine karşı hiçbir değeri görmüyor. En önemlisi de hiçbir insan 14 ve 25 yaşlarında cezaevinde ömrünü geçmesini istemez, çocuk hele hele hiç istemez. Çünkü cezaevi insanı sıkıntıya, özleme, hasrete, sevgiye, yardıma ve birçok şeye muhtaç kalıyor. Bunların hiçbirini elde etmediğin zaman cezaevi yaşamı bizleri yıpratıyor ve birçok hastalıklara neden oluyor.”
“Sabah 8 sayım veriyoruz, 9 kahvaltı yapıyoruz. Öğle yemeğine kadar kitap okuyorum ve çeşitli aktiviteler yapıyorum arkadaşlarla. Daha sonra günlük 1 saat spora çıkıyoruz haftanın 5 günü (spor sahasına). Cezaevinde neler yapılabilir ki?”