Vampir Günlükleri - Dönüş - Çöken Karanlık

l.j smith'in bu serisini çoğu kişi sevmiyor,sıkıcı buluyorlarmış ama ben hem seriye hem de dizisine bayılıyorum. kadının inanılmaz bir hayal gücü var. özellikle bu kitapta büyülenmiştim.harika...

Zorla okunacağına hiç okunmaması gereken kitaplardan.

L. J. Smith bence bunu bilerek yapıyor.
Hani bazı kitaplar vardır; çerez gibi gelir, hafiftir. Vampir Günlükleri bunun tam tersi! Bazı yerler/olaylar o kadar karışık ve ağırdı ki! Benim gibi karakteri benimseyen ve kendini onu yerine koyan, sorunları kendisininmişçesine dert eden biri için ciddi bir baş ağrısıydı (Mecaz değil. Gerçekten başım ağrıyor.).
Unutulmaya yüz tutmuş eski bir hatırayı anımsamaya çalışmak gibiydi bu kitabı okumak. Ah Elena, ah! O kız neler çekmedi dersek "neler çekti" listesinden daha kısa bir cevap oluşturabiliriz.

-Elena Neler Çekti?:
Anne-babası öldü,
CAROLİNE,
Erkek arkadaşı "vampir" çıktı,
KATHERİNE,
Güçler,
Vampir oldu,
Hafızasını kaybetti (bir süreliğine),
Öldü,
Diğer Taraf'ta da huzur bulamadı, rahat bırakmadılar kızı
Ölümden döndü
Hafızasını kaybetti (YİNE).
-Elena Neler Çekmedi?:
Başına gelmeyen bir şey kaldı mı ki?





Bildiğiniz gibi son kitapta Elena melek-ruh gibi bir şey olarak geri geldi. Dünyamıza geri dönen Elena, Uyanış'ından önce çocuk zihnine sahip. Hiç bir şey hatırlamıyor (buna yazmak, konuşmak da dahil.) Dünyada Elena'dan daha garip birisi var mı acaba? o.o

Elena'yı normal haliyle daha çok sevdiğimi anlamamı sağladı bu çocuk-ruh versiyonundaki Elena. Hadi ama! Nerede benim güçlü, savaşçı, kendine has, hırslı, kararlı, soğukkanlı, karanlık Elena'm? Meredith de böyleydi-böyle. Onları bu yüzden seviyorum. Bana bir prensesi hatırlatıyor Elena; gerektiğinde fedakar ve ser, cesur, sadık, soğukkanlı, asil. Vu-hu!
Elena bir prenses ise o zaman, Meredith, Buzlar Kraliçesi ve Bonnie; Bonnie. Bonnie? O Bonnie. Bence bu yeterli bir açıklama.

Ve Matt! Bu kitapta beni en çok sinir eden ve başına iş gelip duran karakter. Ben kötü çocuk sevdalısı olduğum için Stefan ve Matt gibileri (ay ben paranormal varlığım, aşık olduğum kızdan uzak durayım, sonra başına kötü şeyler gelir vs.. diyenleri ) pek "sıcak" gelmiyor. Damon bana onlardan bir adım ileride durdun, o bana yeter. Ne diyordum? Evet... Matt! Ya da Damon'ın deyişiyle "Mutt". Matt'in başından bela eksik olmadı. Katil ağaçlarla mı uğraşmadı, çılgın küçük bakirelerin (sözlü ve fiziksel) tacizine mi uğramadı, eski sev... Ö-HÖ. Hayır söylemeyeceğim.

Ayrıca kitapta olmayan Delena sahneleri içimi eritti."Olmayan" diyorum çünkü bizim Elena (bizim yerine geçebilecek ve ahlak kurallarına ters düşen bir çok sıfat sayabilirim) Damon ona "Benim karanlıklar prensesim ol." diyorken hala Stefan'ı düşünüyor. Başlatma Stefan'ına!
Die, witch, die!
(witch le kafiyeli bir başka sözcüğü kullanırdım da neyse.)

Bu kitapta Elena ve dostları (her zamanki gibi) karanlık ve yeni bir Güç ile karşı karşıyalar. Katil ağaçlar, Cehennemden Gelenler, ikizler, çıldırmış küçük bakireler, değişimler... Hepsi Vampir Günlükleri Dönüş: Çöken Karanlık'ta!

Elena'mız ani bir şekilde Uyanıyor, kitsunelerle uğraşıyor, sevgilisini kurtarmaya çalışıyor ve uçmayı hatırlıyor. Kısa ve anlaşılmaz spoilerlarımla bana bir alkış. Daha ne yapayım, kitabın özetini mi çıkarayım?

Ahhh! bir konuyu atlamadan geçemem; Isabell (Elena, Bonnie, Meredith'in okuldan bir arkadaşı) sevgili kız kitsunemiz tarafından ele geçirildiğinde kendine neler yapıyor bir bilseniz... (Önemli bir spoiler değil, kitabın akışını etkilemiyor.)

Ayrıca neden tüm yorumda Elena'nın adını yazarken "e"ler ilk hep küçük oldu? Hepsini düzeltmek zorunda kaldım. Elena beni lanetledi galiba o.o.


ALINTILAR:

-Damon gerçeği biliyordu. Stefan ölmüştü, doğru, ama dört yüz yıl önce ölmüştü. Ve her ne kadar bir vampir olsa da ona iblis demek, Tinkerbell'in silahlı ve tehlikeli olduğunu söylemekle aynı şeydi. (sayfa 12 -Damon)

-"Sanırım arkadaşlarımla çok fazla zaman geçirmişsin," dedi Elena. "Şu cümlende Bonnie'nin patavatsızlığı, Matt'in nezaketi ve Meredith'in gerçekçiliği var." (sayfa 117)

-Evet, bana bir şişe İskoç viskisine benzediğimi söyle, diye düşündü Elena. Kalbimi eritmek için ne kadar doğru sözler. (sayfa 361 -Elena)

-"De ki ben cesurum,
De ki ben kötüyüm,
De ki -siz kibirliler- en kibirli benim
Ama sen Erinyes, sadece ekle
Elena'yı öptüm." (sayfa 438 -Damon)

-"Endişelenme," dedi Elena, "bize ne olursa olsun, egonun hayatta kalacağından eminim. sonra ne oldu?" (sayfa 459)

harika bir kitap