Xadim

‘Xadim, li ser hepisxaneya derve ye. Jêhatê ku piştî 10 salan ji hepsê derdikeve, li derve rastî hepisxaneyek din tê. Şopên deh salên buhurî ên li ser bedena wî, wî ji hepsê bêhtir êsîr dikin. ‘Xadim çîrokeke ku di dawiya wê de sekin tune; dawî şeva reş û di nav wê tariyê de windabûn e.Ji kitêbêJêhat serê xwe bera ber xwe da.Hela destê xwe berde... Jêhat ricifî û destê xwe li ber xwe şidand.Tu ne mêr î!Jêhat dengê xwe nekir. Tu tê were tu nayê ez radibim! Pîrekê got û nigê xwe bi kêleka qaryole ve berda.Jêhat pişta xwe da pîrekê, kincê xwe li xwe kir û derket. Heşê wî sekinîbû, wê çi bikira, bi kû de biçûya nizanîbû, ne ji bo mirinê ne jî ji bo jiyanê taqeta wî nemabû, ket kuçakê, ji wê kuçê ket yeka din û zîz bû... Winda bû...Xadim I......Di Bihuşta Lal de û di Xadim de, îdeolojiya nivîskar ne di nava metnan de bû. İdeolojî ne di nivisê de, di nenivîsê de veşartî bû. Ez ê gaveka din bavêjim û bibêjim îdeolojiya metnan, ev bi xwe jî, ne ji naverokê dihatin. İdeolojiya metnê Selahattin Bulut ne naverokî ye. Ev tê çi wateyê? Ev tesbît ji me re çi dibêje? Meala vê tesbîtê ev e ku Selahattin Bulut nivîskarekî hoste ye. Nivîskarekî gihiştî û kemilandî ye.Di nivîskarîya Selahattin Bulut de, îdeolojî beriya metn, di pêşiyê de heye. Ev îdeolojî di afirandina nivîsê de, di nava dîrok û metn de di cîkî vala de xwe vedişêre. Belkî ev perspektîf tiştekî dozînî be, ez nizanim, lê wek ‘dozerekê çîrokên nivîskar, ji rastiyê nivîskar diparêzin. Ev parastin jî dibe şêwa nivîskaiya Selahattin Bulut. Selahattin Bulut xwedî şêwe ye. Bi wê şêweya xwe Selahattin Bulut ji pozitîvîzma çîroka kurdî vediqete. Di nava çêkirî û çêbûnan de meriv kare sond bixwe ku, nivîskar xwe sipartiye çebûnan. Lê ne welê ye, ji serî heya davî nivîskar, nivîskarekî çêkiriyan e....Selahattin Bulut, di Xadimê de, bi çîrokeke -çîrokeke direj- şêwe û vegotina xwe bi tevneka ideolojik diafirîne. Pênç merhalê Xadimê hene, Hefsa Diyabekirê, hatina malê, hevdîtina hevalan, çûndina Stenbolê û ravekirina derd.Û li ba dilê min şîfra Xadim di vê hevokê de veşartî ye:‘Kêfa zêde nebaş e lawo, haydê em herin!Kêf û nebaşbûn..Kêf û xeyb...Mirin û hebûn rewşeke ontolojik.Alî Fikrî Işik, www.netkurd.com, 23.9.2008

‘Xadim, li ser hepisxaneya derve ye. Jêhatê ku piştî 10 salan ji hepsê derdikeve, li derve rastî hepisxaneyek din tê. Şopên deh salên buhurî ên li ser bedena wî, wî ji hepsê bêhtir êsîr dikin. ‘Xadim çîrokeke ku di dawiya wê de sekin tune; dawî şeva reş û di nav wê tariyê de windabûn e.Ji kitêbêJêhat serê xwe bera ber xwe da.Hela destê xwe berde... Jêhat ricifî û destê xwe li ber xwe şidand.Tu ne mêr î!Jêhat dengê xwe nekir. Tu tê were tu nayê ez radibim! Pîrekê got û nigê xwe bi kêleka qaryole ve berda.Jêhat pişta xwe da pîrekê, kincê xwe li xwe kir û derket. Heşê wî sekinîbû, wê çi bikira, bi kû de biçûya nizanîbû, ne ji bo mirinê ne jî ji bo jiyanê taqeta wî nemabû, ket kuçakê, ji wê kuçê ket yeka din û zîz bû... Winda bû...Xadim I......Di Bihuşta Lal de û di Xadim de, îdeolojiya nivîskar ne di nava metnan de bû. İdeolojî ne di nivisê de, di nenivîsê de veşartî bû. Ez ê gaveka din bavêjim û bibêjim îdeolojiya metnan, ev bi xwe jî, ne ji naverokê dihatin. İdeolojiya metnê Selahattin Bulut ne naverokî ye. Ev tê çi wateyê? Ev tesbît ji me re çi dibêje? Meala vê tesbîtê ev e ku Selahattin Bulut nivîskarekî hoste ye. Nivîskarekî gihiştî û kemilandî ye.Di nivîskarîya Selahattin Bulut de, îdeolojî beriya metn, di pêşiyê de heye. Ev îdeolojî di afirandina nivîsê de, di nava dîrok û metn de di cîkî vala d... tümünü göster