Zor Zamanlar İnce Şarkılar

Kitap; Ferhat Tunçun son üç yıl içerisinde, büyük çoğunluğu Özgür Gündem gazetesinde Vaveyle adını verdiği köşesinde yayınlanan yazılarından oluşuyor. Üç bölümden oluşan kitabın ilk iki bölümü yazarın daha çok güncel konularla ilgili düşünce ve gözlemlerini içeriyor.Üçüncü bölüm ise; Cafer Solgun, Filiz Koçali, Hadi Özışık, Hasan Cemal,Murat Çelikkan, Oral Çalışlar, Özgür Gündem Gazetesi, Şenay Aydemir, Vecdi Erbay, Güler Yıldız, Yaşar Seyman, Hüseyin Akar ve Can Dündarın Ferhat Tunç ile yazdığı yazılardan oluşuyor. Ve artık ayrılma vaktiydi.Köydekiler toplanmış bizi yolcu edeceklerdi.Bir armağan sunmalıydım onlara.Ama ne olabilirdi ki bu? Çocukluğuma gittim o an, Dersimlinin bağrına en çok yerleşen bir türküye...Sevgili Yaşar Seymanın da desteğiyle çocukluğumdaki gibi söylemeye başladım. Daye daye daye Bekesa mı waye Felek gelmiş biyo Şiyo harde şaye Devamını getiremedim.Sesim titredi, nefesim kesildi ve gırtlağım düğümlenip kaldı.Ağlamak neydi ki burada?Hiç niyetim yoktu ağlamaya ve ağlatmaya. Ama olmadı, yapamadım. Dokunsan yıkılmış tüm evleri ağlayacak olan Pilvenk te, benim o sevgili kayıp köyümde ağlamak bir ibadet miydi artık? Çocukluğuma döndüm o an. Tıpkı o yıllardaki gibi, içimden ve özümden nasıl geldiyse öyle söyledim. Pilvenk ağladı, ben ağladım...

Kitap; Ferhat Tunçun son üç yıl içerisinde, büyük çoğunluğu Özgür Gündem gazetesinde Vaveyle adını verdiği köşesinde yayınlanan yazılarından oluşuyor. Üç bölümden oluşan kitabın ilk iki bölümü yazarın daha çok güncel konularla ilgili düşünce ve gözlemlerini içeriyor.Üçüncü bölüm ise; Cafer Solgun, Filiz Koçali, Hadi Özışık, Hasan Cemal,Murat Çelikkan, Oral Çalışlar, Özgür Gündem Gazetesi, Şenay Aydemir, Vecdi Erbay, Güler Yıldız, Yaşar Seyman, Hüseyin Akar ve Can Dündarın Ferhat Tunç ile yazdığı yazılardan oluşuyor. Ve artık ayrılma vaktiydi.Köydekiler toplanmış bizi yolcu edeceklerdi.Bir armağan sunmalıydım onlara.Ama ne olabilirdi ki bu? Çocukluğuma gittim o an, Dersimlinin bağrına en çok yerleşen bir türküye...Sevgili Yaşar Seymanın da desteğiyle çocukluğumdaki gibi söylemeye başladım. Daye daye daye Bekesa mı waye Felek gelmiş biyo Şiyo harde şaye Devamını getiremedim.Sesim titredi, nefesim kesildi ve gırtlağım düğümlenip kaldı.Ağlamak neydi ki burada?Hiç niyetim yoktu ağlamaya ve ağlatmaya. Ama olmadı, yapamadım. Dokunsan yıkılmış tüm evleri ağlayacak olan Pilvenk te, benim o sevgili kayıp köyümde ağlamak bir ibadet miydi artık? Çocukluğuma döndüm o an. Tıpkı o yıllardaki gibi, içimden ve özümden nasıl geldiyse öyle söyledim. Pilvenk ağladı, ben ağladım...