Güzel fakat biraz simgesellik içinde boğulan şiirleri var Didem Madak'ın. Yer yer eğlenceli detaylar var. Aklınıza kazınan imgeler çok. Tavsiye ederim
'İç ses, diye söylendim
Ve ah dedim sonra,
Böyle ah demeyi beli bükük bir ahlat ağacından öğrendim.'
*Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızıyordu çatlaklarından.
*Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı'ya:
Olanlar oldu Tanrım
Bütün bu olanlarım ağırlığından beni kolla!
*Bıçağın ucundaydı insanların hafızası
''İnsan unutandır
ve insan unutulmaya mahkum olandır.''
Tanrı şöyle derdi o zaman:
Ah!
*Mesela o zamanlar
Mutsuz olduğunda insanlar,
Yok olurmuş bazı dakikalar.
*Vasiyetimdir:
Dalgınlığınıza gelmek istiyorum
Ve kaybolmak o dalgınlıkta.
*Annem çok sevinmelerin kadınıydı.
Bazen sevinince annem gibi,
Rengarenk çiçekler dizerim kalbimin raflarına.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı,
Sıcak yemeklerin.
Başına diktikleri o taş,
Ne zaman dokunursam soğuktur oysa.
Ben okşadığımda ama, ısınır sanki biraz.