Arafat'ta Bir Çocuk

Serenad'ı okuduktan sonra benim için çok büyük bir hayal kırıklığı oldu.

Livaneli' nin kalemi daima hoşuma gitmiştir fakat bu denemeleri çok beğendiğimi söyleyemem. Belki her kitabı Serenad gibi olsun istiyoruz :)

Zülfü Livaneli beğenerek okuduğum bir yazar...ama öykü konusunda son derece zayıf kalmış...Bence romanlarına devam etsin

Kitapla ilgili yorumumu buradan okuyabilirsiniz: http://suleuzundere.blogspot.com.tr/2015/12/kasim-okumalari.html

Livaneli'nin bir öykücü olmadığını öğrenmiş oldum

Sekiz hikaye, farklı dönemlerde farklı hayatlardan örnekler sunarken, dışlanmışlık, soyutlanma, yanlızlık duygularıyla da içinize işliyor. Çoğunluğu Türkiye'nin siyasi karışıklığının yoğun olduğu dönemde yazılmış, ağırlıklı olarak mültecilerin yaşadıkları ve/veya hissettikleri ön planda. Sürgün bir hayatın tüm zorluklarını, endişelerini ve korkularını özümsemek mümkün. Bazı hikayelerin dili ağır, fakat kitabın geneline bakılacak olursa, akıcı bir dile sahip. Livaneli duyguları okuyucuya başarıyla yansıtmış.

Zulfu Livaneli"nin tum kitaplarini buyuk bir zevkle okudum. Ilk kitabi Arafatta Bir Cocuk"u artik okumaliydim, ne de olsa onun ilk kitabiydi.Ve cok begendim, o donem Turkiye"si ve arafatta kalan bir cok insan !!!!