Benim Balığım Yaşayacak

Tıpkı bir hız trenine binmişim gibi hissettirdi bu kitap bana. Bazı yerlerde çok hızlı gittim, bazı yerlerde yavaşladım, bir çok duygu karmaşası yaşadım. İçinde Japonya kültürüne dair bir çok yararlı bilgi olan bir kurguydu. Geçmiş, gelecek ve şimdiyi içinde barındıran, kuantum'dan Zen'e, Budizm geleneklerinden insanın hayatına dair çıkarabilecek derslere kadar çeşitli konuları barındıran bir kitaptı.

Bir kere daha savaştan nefret etmeme neden oldu ve kamikaze pilotu olan dayısının günlüğünü okurken gözyaşlarımı tutamadım, Nao'nun ve ailesinin içinde bulunduğu o sessiz çaresizliği okurken de ağlamış olabilirim. Ruth'un bölümleri ise daha durgundu. Kısacası, içinden çıkamadığım karmaşık hisler içindeydim kapağını kapattığım zaman.

Kitap bittiginde dusundugum tek sey ne tuhaf bir kitapti bu boyle oldu. Baslarda tsunamiyle gelen bir gunlukle basladi, gunlukteki kizin ve yazarin hayatina taniklik ettik ama sonrasinda mantikli ilerleyen kitap mistik seylerle dolmaya, kuantumdan, fizikten ve zen felsefesinden bahsetmeye basladi. Hikaye olarak kalsaymis cok daha iyi olurmus ama yazar neden dagitmis konuyu bu kadar anlamak zor. Sanirim japon yazarlarla ilgili birsey bu. Disaridan kimseye bisi demezken iceriden destanlar yazmalari. Bizim gibi asiri net bir millet icin bu kadar cene ve dolambacli cumle cok fazla.