Beyaz Gemi

Bir yazarın neredeyse her kitabında mı insanın gözleri dolar !
Doluyor işte.

Sıkılarak okudum belki biraz daha çoçukça düşünebilsem sevebilirdim.

Kendi içinde derinliği olan bir kitap. Sıkıcı değil fakat çok sürükleyici de diyemeyeceğim. Aytmatov okumak için okumuştum ve iyi de oldu. Dünyaya küçük çocuğun gözünden bakıyoruz ve yeni efsaneler ile tanışıyoruz.. Hoş bir kitap, okunabilir.

Değişik bir kitap.Okunduğunda çok etkilemesede insanı sıkmıyo.

Başlarda çok sıkıntılı diye yadırgamıştım kitabı , hep sıkıntı hep sıkıntı diyordum ama yazar hem sonunu iyi bitirmiş hem harika bir üslupla hikaye anlatmış. Sonunda insan bir garip oluyor. Harika bir dram kitabı...

http://moonlightcat13.blogspot.com/2013/03/beyaz-gemi-cengiz-aytmatov.html

Sıkıldığınızda bunaldığınızda,depresyona girdiğinizde kendinizi bulacağınız kitap

çok betimleme var lafı çok uzatmışlar ama kitap okumayı bana sevdiren kitap diyebilirim

Aytmatovun ilk okuduğum kitabı ve bana göre en güzel kitabı. Bir çocuğun dünyasını, hayallerini, iyiyle kötünün mücadelesini okurken kitapta kendi çocukluğunuzu okuyorsunuz.

Aytmatov'un sıcak, içten yazım tarzı bu kitapda da mevcut. Hikaye ise yeterince etkileyici değildi. Acaba sonunda ne olacak diye beklemiyorsunuz. Sadece taşranın irili ufaklı sıkıntılarına yakından bakıyorsunuz.

Şahsen benim pek de sevdiğim tarz bi kitap değildi. Edebiyat dersi için okudum, ama doğruya doğru; kitabın sonu beni biraz etkiledi...

kitap zevkine çok güvendiğim bi arkadaşımın tavsiyesi üzerine okudum.
aytmatov'la tanış oldum.
kitap beni çok etkiledi. masalımsı güzel bi hikayesi var.
ilk sayfalar yazarın dilini anlama, alışma çabalarımla geçtiği için kitaba başladığımda yavaş okuyordum ama sonra birden bitiverdi.
hüzünlü ama güzel.
çok güzel.

Boyle akıcı bir dili olduğunu bilmiyordum. Cengiz aytmatov u geç okumaya basladim ama artik her eserini okuyacagim.

Bu kitabı kelimelerle anlatmak mümkün değil. Cengiz Aytmatov'u yaşamak, onun dizelerinde dolaşmak, hele böyle şahane bir kitabın o küçük karakterinin hayallerine şahit olmak gibisi yoktu, olmayacak.

Muhteşen bir kitap mıydı?Hayır!Çok mu kötüydü derseniz ona da aynı cevabı veririm.Bir kere çok karamsardı.Yazarın iki kitabını daha okuduğum için diline hakimdim zaten.Sade,anlaşılır bir dili var her zamanki gibi.Hoşuma giden;kitaptaki çocuğun (ana karakter)saf hayal dünyası oldu.Çantası ve dürbünüyle konuşması,balık olma ve beyaz gemiye ulaşıp babasını bulma hayali çok güzeldi.Ve bana Babam ve Oğlum filmindeki çocuğun hayal dünyasını hatırlattı:)
Karakter analizleri ve onların gerçekçiliği güzeldi.

Gerçekçilik karakterlerin davranışları,mekanlar,olaylar açısından çok ön plandaydı.Okuyan ve kitabın sonuna isyan edenler için de en sonda yazarın notu vardı.
Olumsuz olarak da karamsar oluşu,yoğun betimlemeler,çocuğun dedesinin kibarca pasifliği kabaca ise silikliği,Orozkul karakterinin acımasızlığı can sıkıcıydı.

Insanın içine tuhaf ama tatlı duygular serpen bir yandan da gerçekliği her türlü konudan 7 - 8 yaşlarındaki çocugun saf temiz düşünceriyle anlatan bir roman. Öncelikle gerçekten boş, çok sıkıcı demek kitapda anlatılan iyilik ve kötülük , geçmiş ve şimdiki kültürlerimiz ve efsanelerimiz, Orta Asya Türkleri, Sovyet rejimi ve daha bir sürü konuyu sadece bi çocuk üzerinden anlatmış olduğu yazara bile hakaret bence bu. Öyle oluyor hüzünleniyorum öyle oluyor gülümseme beliriyor yüzümde ama bazen de öyle bir şey oluyor ki hüzünlendiğim yerde yazarın anlatımı(çocukda olan saflık) o an ki olaylarla yüzüme bir gülümseme konuyor. Kitap hakkında kafamdaki soru işaretlerini ise yazar sonundaki açıklamasıyla yok etti. Bu kadar akıcı bir hikaye ve bu kadar olay örgüsünü neredeyse 180 sayfalık kitapda anlatan bir yazar . Cengiz Aytmatov.

"İnsandaki çocuk vicdanı, tohumdaki öz gibidir. Ve o öz olmadan tohum filizlenmez, gelişmez."
Isık-Göl de yasayan annesi ve babasinin terkettigi 7 yasindaki bir erkek cocugun gözünden iyilik, kötülük, doga ve hayvanlar anlatilmis. Cocugun hayal gücü okadar kuvvetli ki okurken sıkılmadim hiç... dedesinin ona anlattigi Boynuzlu Maral Ananin masalini nasil balik olupta gölde yuzerek beyaz gemiye ulasmak istedigini... kitapta anlatilacak okadar cok sey varki anlatmasam daha iyi smile ifade simgesi okurken bir ara yüreğim dayanmadi, insanoglu bu kadar kötü ve nankör olmak zorunda mi dedim kendi kendime ama cevabini bulamadim... kisaca herkese tavsiye ediyorum bence herkesin o cocugun anlattiklarindan payina alacaklari var diye dusunuyorum kendi adima...

Arkadaşlar kitabı açık ve net bir biçimde tanımlamak benim hevesimi kırıyor o yüzden duygularla analiz etmek istiyorum....
7-8 yaşlarında bir çocuğun kendini yalnız ve mutsuz hissetmesi ile başlayan hayallerin bir eserini ortaya koyuyor. Etrafındaki insanlardan bulamadığı sevgi ve güveni hep hayallerinde arıyor. Öyle sağlam zeminlerde hayaller kuruyor ki gerçekleşme ihtimali olmasa bile peşinden gitmek en büyük arzularından biri haline geliyor. İnsanlarla arkadaşlık edemeyen hatta arkadaşı olmayan minik çocuk isim verdiği kayalarla, dürbünü ile, bir de çantasıyla dertleşir, derdini onlara anlatırdı. Gözlerinden dakikalar sonra kaybolan beyaz gemide hep babasını hayal eder balık adam olup gemiye yetişeceğini düşünür. Belki hayalleri gerçekleşmez ama inandığı hep masalları olmuştur. Kimimiz diğer insanlardan farklı oluruz, hayal gücü, deneyim, zeka gibi konularda kimse onlarla bir düşünemez. Kimilerince bu insanlar küçümsenir ama bir süre sonra küçümsedikleri insanları yakından takip edip resimlerini görür hale gelirler. Hayallerinin peşinden kaç insan gider, ya da gerçeklerle kaç insan yüzleşir? Bu sorunun cevabı yok. Herkes ben yaparım der, ben bilirim der ama söylenen söz yeni konu açılıncaya kadar tutulur. Yalnızlık, düşünmektir. Sessizlik, gözlerinle anlatabildiklerindir. Sevgi, hasret kalmaktır. Hayal kurmak sadece gözlerini kapatmaktır. Bir müzik eşliğimde ruhunu dinlendirmek gibidir umut etmek ya da iki dakika düşüncelerden uzak kalmak. Şimdi duygularınıza ve sezgilerinize bırakıyorum bu kitabı. Anlayan ya da anlamayan olursa burdayım demesi yeterli. Sonuçta kim ne olduğunu aynaya bakmadan bile tahmin edebiliyor. Huzurlu okumalar :))

İyilik ve kötülüğün bir çocuk ve birlikte yaşadığı insanlar üzerinden anlatıldığı güzel bir hikaye...

Akıcı anlatımı sayesinde okunuyor. Konu pek ahım şahım değil.

Çocukların dilinden anlatılan her romanı seviyorum..

http://kitaplardansayfalar.blogspot.com.tr/2015/06/beyaz-gemi-cengiz-aytmayov-kitap-hakknda.html

Harika bir kitap sonunda çocuk ölüyo

Çocuk karakterinin hayal dünyasının güzelliği ve saflığıyla içe dokunan ve son cümlesiyle boğaza oturan Aytmatov eseri. Kırgız kültürünün, insanının, özellikle de kırsal yaşamının sadelikle resmedildiği eserde karakterler adeta Kırgız tarihinin çeşitli dönemlerini temsil ediyor. Kitaplarında her zaman kendi kültürüne ait mitleri başarıyla kullanan yazar Beyaz Gemi’de de Boynuzlu Maral Ana efsanesini günlük yaşamla harmanlayarak kültürü besleyen öğeleri ortaya koymuş. Betimlemelerin yoğunluğuna karşın dilinin sadeliği ve kitaba hakim olan çocuk bakış açısı insanı etkiliyor.
“Merhaba beyaz gemi, benim gelen!”