Erken Kaybedenler
Emrah Serbes
En Son Değerlendirmeler
Hikayeler fantastik yer yer gerçeklikten uzak o yaş grubu için ama her sayfada bir erkek olarak kendinizden bişeyler bulabilirsiniz. Hanımlarda bizim çocukluğumuzu daha net kavrıyabilir :)
Kitap çok eğlenceli ama erkek çocuklar için. Özellikle son üç öykü "Üst Kattaki Terörist", "Alçakgönüllü Arzular" ve "Kimi Sevsem Çıkmazı" özellikle güzel.
Emrah Serbes' in diğer kitaplarına göre daha başarılı bulmuştum. Ergenlik dönemindeki erkeklerin iç dünyası başarılı bir şekilde yansıtılmış
Son zamanlarda okuduğum en güzel kitap. Çocuk diliyle yazılan her şey öyle saf, öyle ince ki.. Bir de komedi katmış. Daha ne olsun?:-) Okuyun, hatta hediye alın birilerine.. Emin olun sevecekler:-)
Özellikle Anneannemin Son Ölümü'nü ve Üst Kattaki Terörist'i çok beğendim. Oldukça başarılı hikayeler.
Toplamda iyi bir kitap ama bazı öyküler çok zayıf. Karakterler o kadar çok birbirine benziyor ki bir süre sonra hep aynı öyküyü okuyormuşsunuz hissi veriyor.
Kitabın en iyi öyküsü bana kalırsa Anneannemin Son Ölümü, kurgusu, duygusu ve mizah dozu pek yerinde.
Diğer öykülere de kısaca bakacak olursak:
Zannettiğin Gibi Değil'de diyaloglara yaslanan, başkişiye hemen ısınmamızı sağlayan bir yapı hâkim. Okuması keyifli.
Korhan Ağbi’nin Kardeşi, arkadaş hatrına neler yapılabileceğini anlatan bir mahalle öyküsü. Zaman zaman aklımıza gelen hınzır şeylerle ilgili iyi bir öykü.
Denizin Çağrısı, Emrah Serbes'in bir çocuk zihnine en çok yaklaştığı öykü. Diğer öykülerde inandırıcılıktan uzak bir biçimde olgun çocuklar varken bu öyküdeki çocuk sahici ve naif.
Cahide, kitaptaki çoğu öykü gibi genç bir dimağın fazla atik hayal gücünden doğuyor. Hızlı yazılmış, belirli bir kurgu hâkim değil, bir kaç andan ibaret vasat bir öykü.
Üst Kattaki Terörist, belki de kitaptaki en farklı öykü ama fazla didaktik, yer yer fazlaca sığ.
Alçakgönüllü Arzular'ın konusu ve kişileri çok sıkıcı. Kitabın tamamına sinmiş olan ergenlik aşkı temasının bir sunumu daha.
Kimi Sevsem Çıkmazı, iyi bir öykü değil ama baba karakteri çok akılda kalıcı. Anlatıcının aklı şeyinde tavrı belirli bir yerden sonra komikliğini yitiriyor. Sırf sonundaki bir diyalog yüzünden öyküyü göklere çıkarmaya gerek yok.
Genel olarak, ergenlik dönemindeki gençlerin var olma mücadelesini konu edinen ilginç öykülerinden mürekkep iyi bir kitap Erken Kaybedenler; ama çok iyi değil.
Keşke Emrah Serbes tüm öyküleri birinci tekil şahısla değil başka bakış açılarıyla da yazmayı deneseymiş, kanımca daha iyi olurmuş. Akılda kalan bir kaç cümle olsa da keyif için okunup hemen unutulabilen eğlenceli bir kitap.
Son derece güzel erkek çocuk hikayeleri var. Òzellikle son 2 hikaye muazzamdi, bayildim diyebilirim :) "Alçakgönüllü Arzular" ve "Kimi Sevsem Çıkmazı"
Küçük çocukların bedenlerine koca koca insanların fikirlerini koyup kitap yazmak güzel bir zekanın işi.Bu tarzı Emrah Serbes hayranı olmam için bana bir sebep daha verdi. Bir solukta okunacak eğlenceli bir kitap.
Tamamı çeşitli yaşlardaki erkek çocuklarının ağzından nakledilen yaklaşık on öyküden oluşuyor. Her bir öykünün karakterini somut olarak karşınızda hissediyorsunuz. Birinci tekil ağızdan yazılmış olan bu öyküleri okurken sanki öykünün karakteri karşınıza oturmuş da başından geçenleri anlatıyor size. Öylesine rahat bir anlatımı var.
Karşınızda konuşurken karakter, “Dur dur bir çay koyayım da geleyim,” demek gelmiyor aklınıza. Kaptırmış dinliyorsunuz siz de. Öylesine akıcı bir anlatımı var. Çivileniyorsunuz olduğunuz yere.
http://enaryo.blogspot.com/2009/09/erken-kaybedenler-emrah-serbes.html
Erkek çocukların hikayeleri; her hikayede aynı özenle kurgulanmış bambaşka karakterlerle.
Kesinlikle her erkeğin çocukluğundan izler bulabileceği, türünün tek örneği bir kitap. Afilli filintalar ve özellikle Emrah Serbes. Umarım hakettikleri yere gelirler.
Bir erkeğin nasıl dibe vurduğu anlatır bu kitap, içten içe parçalanmasını anlatır
Tıp fakültesi bahçesi girişinde araçların geçtiği yerin önündeki kaldırımlarda oturmuş bir baba iki çocuğu; çocuklardan biri kız diğeri erkek; giyimlerinden başka bi şehirden geldikleri belli, baba çocuklarına birer süt kutusuna pipet batırıp veriyor,kağıta sarılı birer açmayı da ekliyor yanlarına... burunlarını çeke çeke yemeye çalışıyorlar, gözyaşı izleri var yüzlerinde, babaları onları izliyor. dayanamayıp gidip soruyorum, anneleri onkoloji servisindeymiş, çankırı'dan gelmişler, çocukları içeri almıyorlarmış, bi akrabalarına bırakıyormuş adam bazen ama bugün o akrabanın da işi varmış.
Hepimiz kendimizi bulduk bu kitapta.Anlatılan bizlerdik ve aslında hayallerimizin nasıl yıkıldığını daha oyuna başlar başlamaz nasıl kaybettiğimizi anlatıyor Emrah Serbes.
"Beni görünce yanmıyordu baba" .. görmezden geliyordu, yanmıyordu, kaç sefer yok saydı beni. beni görünce de yanmıyordu bazen, böyle el sallayacaksın havaya doğru, o zaman yanıyor."
Kitabın yazım dili çok akıcı, hikayeler sürükleyici, sadece kitaba başladığımı ve bitirdiğimi hatırlıyorum ikisi arasında gecen süre de tamamen farklı bi dünyadaydım.. harikaya çok yakın bir mesefade duruyor kendisi..
okumayı planlıyorsanız okunacaklar listenizde ön sıralara çekmelisiniz biran önce..
kitaba dair tek pişmanlığım bir gece de bitirmem oldu, yavaş okusaydım ya da kitap daha uzun olsaydı..
Kitap erkek çocukların gözünden dünyaya 8 hikaye ile bakıyor.Bu hikayeler ki bazen yüzünüzde aptal bir gülümsemeye bazen de içinizde bir burukluk hissetmenize neden oluyor.Denizin Çağrısı ve Üst Kattaki Terörist hikayelerini ayrı beğendim.
Hiç küçük olamamış hiç çocuk olamamış adam doğmuş çocukların hikayeleri. Derin üsturuplu sarsıcı güzel.
Kitabın kapağını kaldırana kadar net bir önyargım vardı. 8 farklı öykü sıkar, ne alaka hem diyordum ama Emrah Serbes bu çocuk ve ergenler hakkında öyle içine çeken hikayeler hazırlamış ki, biraz aşırıya kaçsa da öyle güzel noktalara değinmiş ki hem yerlere yatıyorsunuz gülmekten hem de “aha ben” diyorsunuz kitabın neredeyse her sayfasında. Özellikle erkeklerin mutlaka okuması gerektiğini düşündüğüm kitap, benim bu sene içerisinde okuduğum en keyifli kitaplardan biri açık ara. Bir kitabı okurken bu kadar güleceğim aklıma bile gelmezdi.
çok eğlendim okurken.yer yer kahkaha attım. özellikle ikinci öykü favorim. içindeki çocuğu kaybetmeyen veya hatırlamak isteyen her erkeğin okumasını tavsiye ederim.
