Gördüğüne Asla İnanma
Mario Mazzanti
En Son Değerlendirmeler
ilk 50 sayfasına katlandıktan sonra bir bakmışsın 250.sayfadasın ve yine bir bakmışsın kitap bitmiş.
girişte acaba yazarın ilk kitabını ( şah mat ) aratacak mı diye başladığım ilk 50 60 sayfa çok fazla sarmayan ama kitabı okudukça olay örgüsü insanı içine çeken bir şekilde sarmalanmış olduğunu gördüğünüz okuduğunuza pişman olmayacağınız bir gerilim...
Yazarın ilk kitabı olan Şah Mat'ın ardından okudum. Kesinlikle hayal kırıklığı yarattı bende. Okurken bir çok yerde tam katilin ismini öğreneceğiniz sırada hop başka bir yere atlıyor ve bunu 4-5 kere yapıyor. Dolayısıyla gizemli olmaktan çıkıp sinir bozucu yapıyor kitabı. Aksiyon ögesi Şah Mat'taki gibiydi. Bol aksiyonlu. Ama yanında da bol bol psikolojik çözümlemelere yer veriyor kitap. Okunmazsa çok büyük bir kayıp olmaz.
Yer yer gerildim kitapta kurgusu güzel ama ilk kitabını daha çok sevdiğmden midir nedir bende pek şah mat in yerini tutmadı.
Kitabın başları çok sıkıcı ilk 100-150 sayfa zaten adapte olmakta sıkıntı çekiliyor. Yazar katili göz önünde tutup sonuna kadar isim konusunda sizi yanıltmaya çalışarak biraz merak duygusunu kamçılamaya çalışmış fakat yeterli değildi açıkcası çok vasat bir kitap bir çok yerde ne saçmalıyor bu yazar dedim ve katile aslında bir seri katil demekte yanlış olur tam anlamıyla çünkü baştan sona yaptığı bir hatayı kapatmaya çalışıyor ve bunun üzerine öldürüyor gibi bir hava var zaten sonlara doğruda çok saçmalıyor önüme geleni keserim havalarına giriyor iyice..
Mario Mazzantinin Gördüğüne Asla İnanma kitabını bitiridim.
Açıkçası Şahmatı okuduktan sonra bu kitap bana biraz hayal kırıklığı oldu.Belki de şahmatı daha çok sevdiğimden dolayı.
Kitapta bol bol psikolojik çözümlemelere yer verilmiş,aksiyon hız kesmeden devam ediyor,tam katili buldum diyorsun bir bakıyorsunuz başka bir konuya geçmiş oluyor..
Kitabın konusuna gelince;Vampir adıyla anılan bir katil var ve bu katil kan akıtmaktan,kan görmekten çok hoşlanıp,mutluluk duyuyor.Yirmi yıl sessiz kalan bu kişi gördüğü rüyaların etkisinde kalarak yirmi yıl sonra gene ortaya çıkıyor.Katil asla bir şizofreni hastası değil akıl sağlığı yerinde olan ve üniversitede psikoloji bölümünün öğretim üyesidir.
Eğer kitabı okumak isterseniz,ilk 100 sayfasını geçtikten sonra bir bakıyorsunuz ki kitap bitmiş oluyor..
Son olarak kitaptan bir cümle paylaşmak isterim size
''Rahibin kanunuyum,peygamberin sözüyüm,hikmetli insanın öğüdüyüm.Öldürüp hayat verenim ben ve hiç kimse bensiz kurtuluşa eremez.''
syf:443
Okuduğum başka bir romanla kıyasladığımda (psikiyatrist - wulf dorn) heyecanı azdı. Katili gerçekten hiç tahmin edemedim. Sonunda da bir şaşkınlık yaşattırmadı. Ama yine akıcı bir kitaptı. Tavsiye ederim.
Yazarın Şah Mat kitabını okuduktan sonra çok büyük beklentilerle başladığım bu kitabı beni tam bir hayal kırıklığına uğrattı. Şah Mat'ı soluksuz okumuşken Gördüğüne Asla İnanma vasat bir polisiye gerilimin üstüne çıkamadı benim için.
Başta katilin son ana kadar kim olduğunu tahmin edemeyeceksiniz yargısı; ilk bölümlerin sürekli acaba hangisi şeklinde düşünmeye zorluyor. Bu yüzden olaylara çok fazla kaptırmadım kendimi. Son ana kadar katilin kim olduğu tam olarak tahmin edilemiyor. Ama yazar bunun için çok çabalamış. Katili saklamak için gösterdiği çabayı kurgu için kullansaymış ya!
Psikolojik yaklaşımlar ve rüya psikanalizleri ile işe biraz daha renk katmış. Okunulası ama çok da okumadan ölmeyin tarzında bit kitap değil.
Son 100 sayfası gerilim içinde geçen bu kitabı severek okudum. Başlarda biraz karışık ve okuması zor gelebilir fakat zaman geçtikçe sizi heyecanlı bir maceraya dahil ediyor. Bence okumalısınız.
Ilk sayfalar oldukca sıkıcıydi ortalarda kurgu oturdu ve icine cekti ama katilin kim oldugu tahmin edilmesin diye oldukca zorlamis son sayfalarinda gerilim had safhadaydi yinede okumasamda olurdu diye dusunmedim deil
Gerçekten güzel bir kitap konu güzel işlenmiş ve anlatılmak istenen açık bir dil ile ifade edilmiş.Herkesin okumasını tavsiye ederim.
oldukça iyi. son ana kadar suçlunun açıklanmadığı ve ipuçlarıyla doğrusu tahmin edemediğim, denise'in çöküşünün çok iyi anlatıldığı, okuduğum en iyi polisiyelerden biri.
Evet bir polisiye-macera romanı daha bitti ve raftaki yerini aldı.Mario Mazzanti'nin Şah Mat'ını da okumuştum. Her iki romanda da benim adıma ortak olan sıkıntı romanların bağlanış şekliydi. Bir şekilde yazarın roman sürecinde yarattığı heyecan anlamsız bir sonla insanı hüsrana uğratıyor. Bu romanda ek olarak en çok süreksizlik beni itti. Buna neden olan şey ise olaya dahil isimler hakkında verisizlikti. Sadece birkaç karakter hakkında yapılan betimlemeler ile gözünüzün önünde silik de olsa bir şeyler canlanırken şüpheli grubunda olup da adı sık sık geçen isimler sanki birer hayaletmiş gibi bir yaklaşım sergilenmişti. Ve bu da yaratılmaya çalışılan gizemi katlettiği gibi okuyucunun romanın içine dahil olamamasına sebep olmuştu. Güzel bir kurguydu aslında. Kovalamaca faslı fena değildi. Ama son...Aynı şah mat'ta olduğu gibi yine "nasıl yani?" diyerek kitabı kapattım ne yazık ki...Daha iyi yazılmış pek çok polisiye macera romanı bulabilirsiniz diyerek yorumumu noktalıyorum.
Mazzanti, Şah Mat'tan sonra okuduğum ikinci kitabıydı yine soluksuz ve büyük bir heyecanla okudum, son 20-30 sayfaya kadar kim olabilir diye düşünüp durdum....dil akıcı, kurgu yine çok güzel ve kendini okutan bir kitap, pişman olmazsınız tavsiye ederim....
Cinayetten sonra asıl olaylar başlıyor. Kitabın sonuna kadar hiçbir ipucu yakalayamadım. Kitapta da dediği gibi sayfalar ilerledikçe çember daralıyor ve sonunda 'bom'. Akıcıydı ve kendini merak ettiriyordu.