Harry Potter ve Azkaban Tutsağı (Harry Potter, #3)

http://gokhantezcan.blogspot.com/2015/05/harry-potter-gec-kalnms-bir-okuma.html

Serinin EN sevdiğim parçası.... Sırf filmini 35 kere izledim kitabını 3 kere okudum. Niye bilmiyorum ama bu kitabın bende apayrı bir yeri var.

Serinin derinlere dalmaya başladığı kitaptır bence. Rowling şaşırtmayı çok iyi başarıyor.

Her kötü , kötü değildir...

GERÇEKTEN AMA GERÇEKTEN MUHTEŞEMDİ! Bana bu kitabı okumak öyle huzur verdi ki.... Kendimi şster istemez 10'lu yaşlarımdaki çocuksuluğumda buldum okurken. Bir o kadar saf bir o kadar neşeli. Akıcı dilininde faydasıyla sabahın 03:41'inde kendimi kuş gibi hafiflemiş hissediyorum! Sanırım uykuya ihtiyacım kalmadı :)

her zamanki gibi akıcıydı. Tabiki Sirius Black Geldi :)

son elli sayfayi okurken, korku ve heyecan hat safhaya erdiginden, kitabi bitiremeden uyuyamayacagima karar verdigim, ilk iki kitaptan cok cok daha ustun bir sekilde yazilmis, super bir olay serisine sahip olan kitap.

SIRIUS :)

Serinin hepsi ayrı ayrı güzel..

Harika bir kitaptı bu kitaba bayıldım . Ve sıkılmadan okudum

serinin en sevdiğim kitaplarından... filmi de öyle..

Harry potter serisinin hicbir kitabini birbirinden ayiramam, fakat azkaban tutsaginda ormandaki kurt adam kisminda o kadar korkmustum ki sabaha karsi annemin koynuna girip uyumustum.
Bu seriye cocuk serisi diyenle tartisirim evet harry ile ayni yastaydim ilk kitapta harry dogumgununu kutlarken bende onunla kutladim ama suan 23 yasindayim ve kitaba hala ayni hisleri duyuyorum. Peter pettigrew'un olaya dahil olusundaki mukemmel kurguyu dusundukce ellerimi basima koyup aman allahim bu nasil bir olay orgusu diyorum. Buyuksun rowling.

Felsefe Taşı özeldir,ama Azkaban Tutsağı farklıdır.Hem seride hem diğer kitaplar içinde yeri ayrıdır.Okur okumaz anlarsınız.En azından benim için öyleydi.

Serinin üçüncü kitabında ise olayların yavaş yavaş derinleşiyor. Harry Potter'ın tanıyamadığı ailesini öğreniyoruz biz de. Ve sevdiğim iki karakter daha giriyor bu kitapta maceraya: Sirius Black ve Remus Lupin.
Harry, Hermione ve Ron'un arkadaşlıklarındaki dalgalanma bu bölümde hoşuma gitmeyen tek olay oldu.
Ben de Hogwarts'dan mektup falan bekliyorum işte hala.

Serinin bu kitabı ile artık olayın derinliğini kavramaya başlıyoruz. Atmosfer karanlıklaşıyor, tehlike belirginleşiyor. Ayrıca kitabın benim için en büyük özelliği: En sevdiğim, hep seveceğim ve başına geleni asla kabul edemeyeceğim kitap karakteri -bizim için gerçek- Sirius Black...

Öyle bir karakterdir ki hem sadakatin, hem cesaretin, hem zekanın, hem de dostluğun simgesi. Gözümde kusursuzdur. En has süper kahramandır. Böylesi birini yarattığı için yazarı gözlerinden öpüyorum :D

Sakın kendinizi kaptırıp ona bağlanmayın yoksa her rastladığınız siyah köpüşe ^-^ "Siriiuuuuuus" diye atılır hayvancağızın yaşama sevincini söndürürsünüz. Kendinizi bu hikayeye öyle bir eklersiniz ki en usta yazarların, en becerikli kurgucuların nutku tutulur. Ama bir şey olur ki ismini her gördüğünüzde içinizde fırtınalar kopar, böylesi temiz ruhlu birine olanları sindiremez, acılarını ta içinizde hissedersiniz.

Her şeyden beterdir bir kitap karakterine aşık olmak...

Nasıl yapıyorum bilmiyorum ama çoğu seriye orta kitaplardan başlamayı başarıyorum. Harry Potter serisine de Zümrüdüanka Yoldaşlığı’yla dahil olmuştum. Derken seriyi tamamlamaya karar verdim. Açıkçası ilk iki kitaptan sonra ‘Azkaban Tutsağı’ ilaç gibi geldi. Kurgusu baştan sona mükemmel. Özellikle şamarcı söğütün okula dikilme hikayesine bayıldım. Kitabın sonlarına doğruysa gözlerim dolmadı desem yalan olur. Hagrid’in de pek çok kez dediği gibi ‘’Şu Dumbledore büyük adam.’’
Kitaplar her zaman filmlerinden daha kıymetli olmuştur benim için. Ama Hermonie’nin bu büyülü dünyada durmaksızın ders çalışması insanı gerçekten hayrete düşürüyor. Bu kadar abartılı olmayan, filmdeki halini kesinlikle tercih ederim.
Harry Potter dünyasıyla ortaokul yıllarımda tanışmıştım. Şimdi 25 yaşımda yine aynı heyecanı hissediyorum. İyi ki varsın J.K.ROWLİNG.

Muazzamdı, serinin şu ana kadar okuduğum en iyi kitabıydı.

Geçmişle olan bağlantıları, karakterlerin derinlikleri, kitaba serpiştirilmiş ince detayları, bulmaca çözer gibi yerine oturan taşları okudukça kendimden geçtim sahiden. Çok akıcıydı, Rowling'in hayal gücüne hayran olmamak elde değil.

Black ve Lupin iyi işlenmiş, sevdiğim iki karakter oldu. Dumbledore ise başlı başına bir bilge olduğunu bir kere daha kanıtladı, belki de onu en iyi büyücü konumuna koyan yeteneklerinden çok bu unsurdur. Snape'in de kendine özgü olan havasına alıştım ki aralarında husumet neymiş biraz daha öğrenmiş oluyoruz.