Türklerle yapılan savaşta, bir top güllesinin bedenini ikiye ayırdığı vikontun bedeninden iki ayrı insan oluşur (?) Bunların kesin çizgilerle birbirinden ayrılan Kötü Vikont ve İyi Vikont olduğu anlaşılır. İlk önce Kötü Vikont köye döner ve tabiri caizse halkın ağzına limon sıkar. Niye limon? Adamlar onu görünce yüzlerini ekşitmeden duramazlar da ondan. Kötü Vikont tam bir psikopattır, her şeyi ikiye ayırır. Dallarda yarısı uçmuş armutlar, yerlerde yarısı gitmiş mantarlar, yarısı gitmiş sincap bile vardır artık. Canidir. Acımasızdır. Bazen öyle sinsi yaklaşır ki elinizi eşek arısı kovanına sokturup, kahkaha atar. İyi Vikont köye gelince, kötüsüne alışmış olan halk vikontun numara yaptığını sanır ama diğer yarısı olduğu sonradan anlaşılır. O da nerde yardıma muhtaç insan var oradadır. Hastalara bakar, hep iyiliğin peşinden koşar. Ve bir gün karşı karşıya gelirler. Ne mi olur? Söylemem. :) Ben çok keyifle okudum, ilgi çekici, tuhaf bir hikayeydi. Kitabın basımı da çok güzel, keyifle okutuyor insana. Çizimli bir kitap, çizimler gereksiz olmuş bence ama onlar da komik. Sembollü hikayeleri sevenlere, tavsiye ederim.