Kan Gölü

ilk olarak konuyu bayat buldum ama kolay okunan zevkli bir kitaptı

Adli Tıp istediğim için bana göre çok güzel bir kitaptı. Bu tarz seviyorsanız tam sizlik.

Sürükleyici, gerilim dolu. Anlatımın akıcılığıyla sayfaların nasıl ilerlediğini anlamıyorsunuz bile. Polis-Doktor-Avukat aşklarından sıkıldım, sanırım. Tess Gerritsen'ın biraz yeniliğe ihtiyacı var sanki. Konular o kadar sıradanlaştı, o kadar aşinalık hissettirmeye başladı ki, seri dışı kitapları öncelikle birbirlerini, ardından da Amerikan Filmlerini çağrıştırmaya başladı. Ayrıca yayınevi uğraşsa bu kadar imla hatalarını, anlatım bozukluklarını, devrik cümleleri bir araya getiremezdi. 2-3 sayfada ya bir imla hatası, ya da bir anlatım bozukluğu! Pes dedim.

50 yıllık periyotlarla gençlerde görülen ve cinayete kadar giden şiddet eğilimlerini konu alan kitap adı gibi oldukça kanlıydı. Ve bunu söylerken gerçek anlamda söylüyorum. Ölen öleneydi.

Kışın gelmesiyle olaylar patlak veriyor ve suçu üzerine atmaya çalıştıkları doktorumuz Claire dışında kimse olaylarda gariplik olduğunu düşünmüyor. Ve tüm engellemelere rağmen bu olayların sebebini araştırmaya başlıyor doktorumuz. Tabi ki kasabada pek sevilen biri olmadığı için işleri bir hayli zorlaşıyor. Burada da devreye beyaz atlı şerifimiz Lincoln giriyor. Polisiye de olsa aşksız olmaz değil mi? Bence olmaz.

Aslında kitabı baya sevdim. Bol yan karakter, iyi bir erkek, güzel sayılabilecek bir aşk. Gizem ve cinayetler de bonusu. Ama bazı noktalar var ki takılmadan edemedim. Mesela sonu. Allah aşkına öyle son mu olur? Yorumlarda sonunu beğenmediklerini okumuştum ve yerden göğe hakları varmış. Sen 450 sayfa yaz son 5 sayfa da bağla. Bence olmamış bu.

İkincisi de şu ki gerilimi çok iyi tutturulmuş kitabın illa ki bilimsel bir temele bağlandırma çabası. Bu konuda uzman olmayı bırakın hiç bilgili değilim ama gerçekte böyle bir parazit varsa bile konu içinde inandırıcılığı ölmüştü. İlla ki bir şey çıkacak diye diye çıkarttırmış. Yazar tıbbi gerilim yazmayı seviyor çokta iyi yazıyor ama bu kitapta o kulvarda olmasa mıydı acaba diye çok düşündüm.

Bunlar dışında sevdim dediğim gibi. En azından sıkmadı. Çokça karakter olması sürekli 2 karakter üzerinde dönen hikâyelerin kısır döngüsünü kırmış. Rizzoli serisi dışında pek fazla sevmeyen de mevcut ama ben bağımsız kitaplarını sevme yolunda hızla ilerliyorum.