Manastır (Ash Rashid, #1)

Türü ve konusu ne olursa olsun, 1. tekil şahıs cinsinden yazılan kitaplar, okurken rahatsızlık uyandırıyor bende. Bazı detaylar aşırı gereksiz, yazar konuyu uzatmak için bu hataya sıklıkla düşmüş. "Tek elimle gözümü ovarken, diğeriyle direksiyonu tutuyordum..." gibi. Bu kadar detaya neden gerek duymuş bilmiyorum. Diğer bir eksiği ise kendini, daha doğrusu cümlelerini tekrarlamış olması, karakterler cümleyi söyledikten sonra, anlatıcı aynı cümleyi farklı bir şekilde tekrarlıyor. Kısaca, sürükleyicilik ve anlatım konusunda yazar benim açımdan sınıfta kaldı. Bu arada çevirmenden kaynaklı hatalar da az değil.

Konuya adapte olmakta da sıkıntılar çektim, vampirler(fantastik öğe değil, inançları gereği kan içen insanlardan bahsediyoruz) uyuşturucu kaçakçıları ve bilim adamları arasında bir üçgen kurgulamış ama neresinden bakarsanız bakın, kurgu vasat, ki belli noktadan sonra hikayenin bir kısmını göz ardı ediyorsunuz.

Sevemedim, beğenemedim...

Açıkçası ben polisiye kitaplarda sürpriz sonları severim.Beni şaşırtması gerekiyor ve hiç beklemediğim olaylar olması gerekiyor.Kitapta tek sevdiğim ash karakteri ve müslüman oluşuydu.Kitabı okurken bir sonraki sayfada ne yazdığını tahmin edebiliyordum ve bu da beni bir hayli sıktı.