Ölü Gömme Törenleri

esasında bir korku hikayesi olacağını sanmıştım ama oldukça sürükleyici, çok sert bir kuzey hikayesiyle karşılaştım. romantik "kuzey ışıkları" altında yaşanan yoksulluk, soğuk, çaresizlik epey zorluyor okurken ama kuzey ülkelerini çok doğrudan, hiç bir güzelleme yapmadan anlatan bu romandan çok etkilendim. bir film olarak cekilebilecek kadar iyi bir senaryo diline de sahip olan yazım içerisinde, mahkum agnes ile ev sahibini margaret arasında kırılan kadınsı dostluğun sıcaklığı, roman boyunca okuyucuyu teselli eden en kıymetli ısı kaynağı. romanda istem dışı olarak aslında başrol oynayan natan'ın etkileyici kişiliği, okuyucuyu da bu ben de olabilirdim düşüncesine sürüklüyor. söylediğim gibi, bir koku hikayesi sanarak okumaya başladığım ve göz yaşları ile bitirdiğim bu kısa efsaneyi ben de yazarın kendisi gibi hüzünlü bir aşk mektubu niyetine okumanızı öneririm.