Uyandığında

Okurken sık sık Nazlı Ilıcak'ın hıçkırıklarla okuduğu "doğmamış çocuğun mektubu" geldi aklıma; bu zihniyetteki insanların zincirleri tamamen ele aldığını düşünün yeter.
Disütopya hikayelerini okumayı severim ama edebi açıdan "günümüzün bindokuzyüzseksendört'ü" lansmanına yakışmayacak kadar vasat geldi gözüme her ne kadar başımıza gelmek üzere olan bir hikaye olsa da...
Çeviri çok güzeldi, kapak da orijinal basımlarda kullanılanlardan daha etkileyici(tek falsosu Natalie Portman'ın yüzünü fazla andırması sanırım).

kendimizden bir parça bulabileceğimiz bir kitap.bize fazla yabancı olmayan bir dünya.akıcı bir dil.