gençlik..
anne özlemii ve lise arkadaşlıkları..
eline geçerse okumadan bırakma derim ;)
Zamanında okuduğum ve okudukça merakımı daha çok çeken bir kitaptı :) Bayağı da bir serisi vardı sanırsam.
Öncelikle bu kitabı okumayı düşünürseniz sebep sonuç döngüsünü arayıp güzel bir kurgu aramaktan vazgeçmenizi tavsiye ederim, her bölüm baş karakterin hayatından kesitler şeklinde verilmiş.Böyle olunca kitaplarda biraz daha derinlik aramam beyhude oldu.Kitap eğlenceli güzel bir gençlik romanı ayrıca baya yüzeysel ve bayanlara hitap ediyor bence.Wattpad de yazılan gençlik hikayelerinin biraz daha eski moda versiyonu gibi işte.
kısa bir kitaptı tek bu yönden eksiği olan yaş on yedi kitabını okurken gerçek hayatta da olabileceğini düşünerek empati yeteneğimin sınırlarını aşmış olabilirim :D ...
belki biraz çocuk işi gibi durabilir ama sanki her birimizin hayatımızın kesimi anlatılıyormuş hissine kapılacağı bir kitap
İpek ongun ve kitapları olmadan ergenlik geçmezdi sanırım :)) okunması gereken bi kitap tabi :)
Bu kitabı anlatacak kelimeler bulamıyorum. Neden bitti ? Bahara , Sevgiye , Serdara , Volkana , Mineye , Deryaya , kısacası tüm karakterlere o kadar çok bağlandım ki , dostluk , aşk , aile her şey bu kitaptaydı. Hiç bitmesin istediim. Elimden bırakamadım. Matematik dersinde bile okur mu bi insan ? O kadar harika bir kitaptı.
Okumayı sevdiren kitap diyebilirim. Bundan 3 sene önce bu kitaba rastladım, büyüme merakı da vardı tabi, normalde bir kitabın en fazla 25 sayfasını okuyan ben, bu kitabı bitirdikten sonra 500 sayfalık kitaplara başladım. İnsanın olumlu şeylere yönelmesini sağlayan ve kesinlikle özendiren bir kitap. Lisenin son yıllarını acı ve heyecanla yaşayan Bahar ve arkadaşlarının güzel öyküsü... İmrendiğim hikayelerden biri.
Hangimiz okumadık ki? O dönem sevmiştik, 15-18 yaş arası için ideal bir kitaptı belki bundan 10 sene önce, ama şu an yaş sınırı biraz daha düştü gibi. İnternet sayesinde gençler çok daha çabuk tüketiyorlar bir şeyleri -ki genelin aksine bu bir eleştiri değil, ben memnunum bu durumdan- bu kitap çerezlik bile sayılmaz artık bir lise öğrencisi için. 8. sınıf öğrencilerinin seviyesinde bir kitap bana göre.
Aklıma gelmişken şimdi Can Dündar yazsaydı bunu: ''Hormonlu gıdalarla büyütürken bedenlerimizi ruhlarımızı küçültmüşüz farkına varmadan'' benzeri ağlak bir cümle kurardı. :) Aklıma gelmişken yazayım dedim :)