Ckmksm

Geldik süper bir serinin başlangıcına... Distopya,bilim kurgu kitaplarına olan hayranlığım aşikar.Genelde de kitaplar hakkında şıpsevdi birisi değilimdir, çok zor severim.Sevdim mi de tam severim.Ah,hayır.Tabi ki de kitaplardan bahsediyorum :P .
Nerede kalmıştım,hah,bu kitaba da büyük bir beklentiyle başladım diyebilirim.Zira okuduğum yorumlar gayet olumluydu ve artı olark serinin devamının çabucak çıkması için baskı yapan büyük bir fan kitlesi vardı.Ki çok da haklılardı.Parodi ara sıra kayıplara karışıyordu ve tabi olarak bu durum herkesi baskı yapmaya iter.Hele ki siz o yayınevinden ilk kitabı çıkmış ve devamından haber gelmeyen bir kitabın fanıysanız işler daha ilginç hale gelebilir. Düşünemiyorum bile. ;)
Kitabın konusundan birazcık bahsetmek istiyorum.
Kitabımız çok katı bir distopik dünyaya sahip.İlk olarak, çocukların bir gün hiçbir sebep yok iken mutasyona uğramasıyla birlikte belirli güçler kazanması ve hayatlarına darbe inmesiyle karşılaşırız.Bu güçler renkler ile özdeştirilir ve ortaya şöyle bir şey çıkar: Maviler, telekinezi; Yeşiller, üstün zeka; Sarılar, elektrik, elektronik işleri; Kırmızılar, ateşi kontrol etme; Turuncular, zihin kontrolü.
Biz de özellikle,10 yaşında, toplama kampları denen "hastalıklı" çocukların "iyileşmesine" yardım eden kuruluşlar tarafından alı konan çocuklardan olan Ruby'nin hayatına,geçmişine tanık oluruz.Ruby 'nin bir şekilde "aile" diyebileceği gelecekteki dostlarıyla yolları kesişir.Bunlar Zu,Chubs ve Liam'dır.Birlikte katetmiş oldukları yolda,onlara yol arkadaşı oluruz.
Hiçbir bölümünde sıkılmamış olduğum güzel bir giriş kitabıydı.O dünyayı ve düzenini gördüğümüz,ona alıştığımız,sıcak bir başlangıç yemeği,çorba gibiy...Ah,pardon kafamı toparlayamadım,malum oruç ;D
Kısacası sevdiğim ve hemen ikinci kitabına başladığım,sıkmayan,ne kadar çok ekşın olmasa da yine de o boşluğu bir şekilde dolduran,Liam ve Ruby'i ölümüne shiplediğim bir kitap idi.
Herkese tavsiyeeeee...

Geldik süper bir serinin başlangıcına... Distopya,bilim kurgu kitaplarına olan hayranlığım aşikar.Genelde de kitaplar hakkında şıpsevdi birisi değilimdir, çok zor severim.Sevdim mi de tam severim.Ah,hayır.Tabi ki de kitaplardan bahsediyorum :P .
Ne... tümünü göster

Aradan uzun zaman geçmesine rağmen kitabın bende bıraktığı kötü duygular hala tüylerimi ürpertmekte.Sonu ikinci kitap için "yanlış anlamalarla" donatılmış,ana karakterin çekilmez hareketleriyle süslenmiş bir kitap bulunuyor bugünkü inceleme masamızda.
Kitabın konusuna gelirsek eğer;Annesi için acil paraya ihtiyaç duyan Delaine Talbot (kızın ismi bile aklımda kalamamış gidip kitaptan bakmak zorunda kaldım),kendini arkadaşı vasıtasıyla gizli bir kulüpte bulur.Sadece bir amacı vardır:satın alınmak.Tam da o gece zengin ve yakışıklı bir iş adamı olan Noah Crawford geçmişinde yaşadığı bir olay yüzünden kendini bu kulüpte bulmuştur.İkilinin yolları kesişir.Ne kadar nefretle başlamış olsa da aralarında büyük bir aşk doğar ve biz de bu yaşananlara ortak oluruz.
Keşke ortak olmasaydım.Biraz net konuşuyorum çünkü sonu beni dellendirdi.Zira karakterlerin hareketleri mi desem konunun işlenişi mi desem, bilemedim hiçbir tutar tarafı yoktu.Ama..
Ama kitabın başından sonuna sinir olsam da yine de azıcık bir zevk aldım.Hiç sevmedim de değil.Sanıyorum,bayadır bu tarz kitap okumadığım için kitabın ilk başlarından, şimdi oturup düşününce aslında ne kadar da fazla zevk almış olduğumu görüyorum.Halbuki şimdi okumaya tekrar başlasam aynı zevki yine alamayacağımı biliyorum.
Böyle sonlara çok fazla alışığız aslında.Çünkü serilerde genelde böyle çocukça şeyler çok yapılıyor uzaması için,daha çok kitap yazılıp konu çıkması için.Ama bu kitapta ben çekemedim çocuksu hareketleri.Kitabı bitirip ikinci kitabı da okumamak için kitaplığın en uzak köşesine kaldırıverdim.Eminim ki okuyacağım maalesef.
Her neyse,kısaca yorumumu özetlemek gerekirse,daha çok sevebileceğim yerde yazar kitaptan o son ile nefret ettirmeyi başardı.Ki başlarından istemsizce hoşlandıydım.Ben tavsiye etmiyorum.

Aradan uzun zaman geçmesine rağmen kitabın bende bıraktığı kötü duygular hala tüylerimi ürpertmekte.Sonu ikinci kitap için "yanlış anlamalarla" donatılmış,ana karakterin çekilmez hareketleriyle süslenmiş bir kitap bulunuyor bugünkü inceleme masamızda... tümünü göster

İşte bu,"tükürdüğünü yalamak" teriminin karşılığıdır.Durun,kronolojik bir sırada hemen açıklayayım.
Sene 2015,bir daha Cassandra Clare kitabı okumayacağına dair yemin etti.Mırın kırın ederek Ölümcül Oyuncaklar Serisini bitirebildi ve buna şükretti.
Sene 2016,Cassandra Clare'in bir diğer serisi olan Cehennem Makineleri'ne başladı.
Peki, pişman mı?
Böyle soru mu olur.BA-YIL-DIM.Yazarın kurduğu dünyaya ancak bu kitapla adapte olabildim ve karakterlerinden tut giydikleri kıyafetlere,olay örgüsüne kadar çooooooook sevdim.Şu an devamını okumamak için kendimi zor tutuyorum.Zira elimde başka bir merak ettiğim kitap var ve aslında bu aralar kitaplar tarafından onurlandırılıyorum.Okuduğun hepsi mi sevdiğin kitaplar,seriler olur?İşte oluyormuş.Ben de anlamadım vallahi :D
Konusuna gelirsek eğer;Tessa, ağabeyinin mektubu üzerine İngiltere'ye gelir ve burada tuzağa düşer.Mektup onu İngiltere'ye getirmek için bir oyundur.Amaç Tessa'nın da bihaber olduğu yeteneğidir.Tessa Gray alıkonulur ta ki Will Herondale onu kurtarmaya gelene kadar.Gölgeavcıları Londra Enstitüsü Tessa'ya ev sahipliği yapar ve tüm bu olaylar süregelirken Tessa, aklını karıştıran Jem ve Will ile tanışır.İşte biz de bu karmaşık olay kurgusunun içine çekiliriz.
Kitabı dediğim gibi çok sevdim ama o son sayfa (hep böyle oluyor biliyorum,her yorumumda "o son sayfa" ibaresine mutlaka yer veririm :P ) cidden sinir krizi geçirtiyor adama.
Sözün özü,gayet beğendiğim ve belki de serinin sonundan ağır bir spoiler aldığım halde ısrarla devam etmek istediğim ilk kitaptı.Tavsiyeeee.

İşte bu,"tükürdüğünü yalamak" teriminin karşılığıdır.Durun,kronolojik bir sırada hemen açıklayayım.
Sene 2015,bir daha Cassandra Clare kitabı okumayacağına dair yemin etti.Mırın kırın ederek Ölümcül Oyuncaklar Serisini bitirebildi ve buna şükretti.... tümünü göster

Uzun zamandır kitap yorumu yapamamamın sebebi,yapmış olduğum yorumların silinmesidir.Bilmiyorum hiç başınıza geldi mi ama mutlaka peşinden bir sinir sıkışması getirmesi an meselesi olur.Ve bir daha yorum yapmama yeminine kadar da olayı büyütebilir-en azından ben de öyle oldu.İşte sırf bu yüzdendir ki ne çok kitap okuyabildim ne de en ufak yorum içeren bir söz söyleyebildim.Aylar sonra,nihayet o silinmiş olan 4 kitap yorumunu tekrardan yapma kararı aldım.Keyifli okumalar dilerim :)
Evveeett,işte o milleti kasıp kavuran,yakında filmi de çıkacak olan ve Louisa Clark karakterini dünyaca ünlü dizi Game of Thrones'un güzeller güzeli Daenerys Targeryan'ı nam-ı diğer Khaalesi'si,Will Traynor karakterini ise Açlık oyunları serisinin Finnick Odair'i tarafından canlandırılacak olan "o" kitabın yorumunu nacizane görüşlerimle yapmaya çalışacağım.
Kitabı bu kadar methedenlere karşı hiç bir beklentim olmadan,sıradan bir aşk romanı okuyacağım görüşüyle elime aldım ama daha önce hiç bir planımda bulunmamış idi.Kitabı aldığım günü dahi hatırlamıyorum ama iyi ki almışım diyebiliyorum.Ve iyi ki elime gelmiş kitaplığımdan.Zira yakın bir gelecekte okuyabilmemin mümkünatı yoktu.
Kitabın konusuna gelirsek,çoğunuzun bildiği üzere ana karakterimizden biri olan Will Trainor bir kaza geçirmiş ve tekerlekli sandalyeye mahkum kalmıştır.Louisa Clark ise kendine bir iş arayışı içindedir.Will Trainor'a bakıcı lazımdır ve Lousia'nın haberi olur.İlk başta bu işe girmeme konusunda çok ciddidir.Ama el mahkum,hayat şartları bu işi kabul etmesini sağlar.Yazar bir şekilde bu ikilinin hayatlarını kesiştirir,iç içe sokar,ta ki sadece bir hayat olana dek.
Kitabı sevdim.Sevdim ama o son sayfalarının daha çok duygu yüklü olmasını tercih ederdim.Bana, ikili arasındaki sevginin tek taraflı olduğu hissini verdi nedense.Bir ben miyim böyle hisseden yoksa bende mi, halk arasında tabiri caizse "odunluk" var bilemedim. :D Ama bir şekilde böyle bir hisse kapıldım ve kitaba olan duygularımı,düşüncelerimi çok değiştirdi. Bunu çok da büyütmüyorum açıkcası.Will'in neden çok fazla sevgisini dile getirmediğini de anlayabiliyorum.Ben onun yerinde olsaydım Louisa'nın psikolojisini düşünür ve onun açısından en iyi şeyin çok da fazla "seni seviyorum" cümlesini dile getirmemek olacağı kanısına varırdım.Zira bir kişiye ne kadar bağlanırsanız ondan kopmak o kadar güç olur.Ama dediğim gibi o "son bir kaç sayfada" daha çok romantik bir şeyler görseydim kesinlikle daha çok ağlardım.Aa,pardon,daha çok üzülürdüm diyecektim.Ben ve ağlamak,ne mana? :D.
Sevdim ama unutmam diyemem,keyif aldım ama bir 5. Dalga kadar değil.Biliyorum iki kitap da ayrı kulvarlarda ama benim bahsettiğim bir kitaptan alınan zevk.Konuyla alakalı olmayan bir zevk.O yüzden gayet de karşılaştırılabilir yönlere sahipler.
Çok uzatmak istemiyorum,uzun yorumlarda genelde sıkılır insan ve benimkide epeyce uzun oldu.Bu yüzden yorumumu burada noktalıyorum.Film vizyona girmeden şu 3 günde hemen okuyun derim. :)

Uzun zamandır kitap yorumu yapamamamın sebebi,yapmış olduğum yorumların silinmesidir.Bilmiyorum hiç başınıza geldi mi ama mutlaka peşinden bir sinir sıkışması getirmesi an meselesi olur.Ve bir daha yorum yapmama yeminine kadar da olayı büyütebilir-en... tümünü göster