yüzeysel öfkelerimden sıyrılmaya çalıştığımdan beri, derinliğinden ürkmez oldum evrenin, bilakis, indikçe derine, çırptıkça kanatlarımı, yüzdükçe sema’da daha derin nefes alıyor, daha içten geri veriyor ve evrene verilecek bir hesap bırakmıyorum sinem’e. ne alacaklı oluyorum hayata karşı, nede borçlu hissediyorum..
üzülmekse üzülmek,
tebessüm ise tebessüm,
tadında mutluluklarım, biraz buruk hüzünlerim, üstü kalsın dediklerim derken..
insanlar görmese de çoğu zaman, dünya ona boyadığım gökkuşaklarını kuşanıp, dans ediyor kimi zaman gökkubbede bana teşekkür eder gibi, sevinir gibi, mutlu. üstelik içten içe değil, apaçık yapıyor bunu, bilmiyorum göreniniz var mı başını kaldırıp yeryüzünün leş halinden.. ama sema hala umut, sema hala direniş, sema hala hayat dolu.
yüzeysel öfkelerimden sıyrılmaya çalıştığımdan beri, derinliğinden ürkmez oldum evrenin, bilakis, indikçe derine, çırptıkça kanatlarımı, yüzdükçe sema’da daha derin nefes alıyor, daha içten geri veriyor ve evrene verilecek bir hesap bırakmıyorum sine... tümünü göster