gizemli

Kristen Kroiter. Lise öğrencisi. Altı ay kadar önce, bir trafik kazasında ağır yaralanmış ve acil serviste hayata geri dönmüştü. Ancak kimsenin beklemediği bir anda, intihar etti.

Dr. Ted Cogan. Kırk üç yaşında, acil serviste çalışan uzman hekim. Başarılı, bekâr; itiraf ettiği gibi, bir “kadın avcısı”... Kristen Kroiter'e ilk müdahaleyi yaparak hayatını kurtarmıştı; şimdi onu intihara sürüklemekle suçlanıyor. Tüm suçlamaları reddediyor.

Dedektif Madden. Soruşturmayı yürüten, NY Polis Departmanı'ndaki en tecrübeli polislerinden. Görgü tanıklarının yanı sıra, elinde Dr. Cogan aleyhine çok kuvvetli bir delil var: Kristen Kroiter'in ardında bıraktığı günlüğü... Son sayfasında, Doktor'un onunla zorla cinsel ilişki kurduğu yazıyor.

Kristen Kroiter on altı yaşında ve bakireydi...

Neşter Müziği... Doktor ve hastası, suçlayan ve suçlanan, av ve avcı gibi ikililerin birbirleriyle amansız bir mücadele verdikleri, soğuk hastane koridorlarından çığırından çıkmış gençlik partilerine uzanan, nefes kesici temposu ve şok edici sonuyla akıllara durgunluk veren bir gerilim romanı...

“Gerilim dolu bir kedi-fare oyunu; hem de en esaslısından. Sinematografik, inandırıcı... Son sayfasına kadar başımı kaldıramadım.”

R.J. Ellory

“Carnoy'un romanı sürükleyici, gerilim dolu, bütünüyle inandırıcı ve inanılmayacak kadar iyi.”

Kristen Kroiter. Lise öğrencisi. Altı ay kadar önce, bir trafik kazasında ağır yaralanmış ve acil serviste hayata geri dönmüştü. Ancak kimsenin beklemediği bir anda, intihar etti.

Dr. Ted Cogan. Kırk üç yaşında, acil serviste çalışan uzman hekim. ... tümünü göster

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy...Hamuş derdi Mevlana kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini.. Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradanın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri... Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.Mesneviyi şerh edenlerin çoğu bu ölümsüz eserin b harfiyle başladığına dikkat çeker. İlk kelimesi Bişrev!dir. Yani Dinle! Tesadüf mü dersin ismi Suskun olan bir şairin en kıymetli yapıtına Dinle! diye başlaması. Sahi, sessizlik dinlenebilir mi?Bu romanda her bölüm aynı sessiz harfle başlar. Neden? diye sorma, ne olur. Cevabını sen bul. Ve kendine sakla.Çünkü öyle hakikatler var ki bu yollarda, anlatırken bile sır kalmalı.
A. Z. Zahara - Amsterdam, 2007

******

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy...
Hamuş derdi Mevlana kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini..?
Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradanın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri... Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.


******

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti.... tümünü göster