mahony

Geçmişinde çok uzun yıllar yalnızca gerçekçi olmuş, romantizmi neredeyse hiç yaşamamış Türk romanı, modernist/postmodernist biçimcilikte ilk kez romantizmle tanışmaktadır ve bu bana göre estetik düzlemde gerçekleşen bir devrimdir ve her devrim gibi de heyecan vericidir. Yıldız Ecevit, 20. yüzyıl avangardist roman estetiğinin genel bir tasvirini yaptıkları, bu estetiğin üstkurmaca, metinlerarasılık, çoğulculuk gibi temel özelliklerini irdeledikten sonra, postmodern edebiyatın Türkiyedeki yayılımını inceliyor. Modern Türkçe edebiyatın dört önemli metnini, postmodern edebiyat kuramının olanaklarıyla çözümlüyor: Oğuz Atayın Tehlikeli Oyunları... Orhan Pamukun Benim Adım Kırmızısı... Hasan Ali Toptaşın Bin Hüzünlü Hazzı... Metin Kaçanın Fındık Sekizi... Belki yazarlarının bile aklından geçirmediği metinlerarası ilişkiler, oyunlar kurgulayarak, eleştirmen-okur inisiyatifinin hakkını veriyor. Modern-sonrası Türkçe edebiyatın analizi açısından önemli bir kaynak olan Türk Romanında Postmodernist Açılımlar, özgür konumunun büyüsüne kapılmış okur tutumu açısından da zenginleştirici bir deneyimi yansıtıyor.

Geçmişinde çok uzun yıllar yalnızca gerçekçi olmuş, romantizmi neredeyse hiç yaşamamış Türk romanı, modernist/postmodernist biçimcilikte ilk kez romantizmle tanışmaktadır ve bu bana göre estetik düzlemde gerçekleşen bir devrimdir ve her devrim gibi d... tümünü göster