müjde

Ahşap evin üzerindeki kar eridikçe içeriye sular damlamış, her taraf ıslanmıştı.

Evin genç kızı Fatma, eline aldığı kapları akan yerlere yerleştirirken isyan ediyordu.

- Bıktım artık, bıktım. Beni duyuyor musun anne! Söyle şu kocana bizi doğru dürüst bir eve taşısın.

Fatma kin ve nefretle isyanına devam ediyordu.

- Zaten evimizden iyice utanır oldum. Arkadaşlarımı bile davet edemiyorum.

- Kızım, evladım, şükret halimize, bunu bulamayanlar da var. Baban birazda gelir. Sanıyorum son rekatı kıldırıyor. Sesin neredeyse camiden duyulacak. Biraz yavaş konuş.

Ahşap evin üzerindeki kar eridikçe içeriye sular damlamış, her taraf ıslanmıştı.

Evin genç kızı Fatma, eline aldığı kapları akan yerlere yerleştirirken isyan ediyordu.

- Bıktım artık, bıktım. Beni duyuyor musun anne! Söyle şu kocana bizi doğru ... tümünü göster

Bir koğuşta geçen sadece bir gecelik ama bir ömürde yaşanacak kadar yoğun olayların yaşandığı bir roman İdamlık Genç. Üslup romandan çok tiyatro tarzına yakın. Halkın aşağılanan alt tabakasıyla üst tabakasını karşılaştıran eser ilginç dönüşüm ve sorgulamaları da gündeme getiriyor eserde. Eser şu ana kadar on altıncı baskısını yapmış. İdamlık Genç romanı yazarın GENÇLİĞE HATIRAMDIR kitap serisinin son eseri.

Bir koğuşta geçen sadece bir gecelik ama bir ömürde yaşanacak kadar yoğun olayların yaşandığı bir roman İdamlık Genç. Üslup romandan çok tiyatro tarzına yakın. Halkın aşağılanan alt tabakasıyla üst tabakasını karşılaştıran eser ilginç dönüşüm ve so... tümünü göster

Bu kitabı romandan daha çok, bir fikir kitabı olarak okumanızı tavsiye ediyorum. Sonradan farkettiğim bir hatamı itiraf ediyorum. O da şu: Romana temiz niyetli, insancıl düşünen Hıristiyanlardan birini almadım. Yaşanmış hayattan aldığım için, bu hikayede bana iyi bir Hristiyan anlatılmamıştı. Ben de ayrıca bir araştırma yaparak iyi bir Hristiyan ilae etmeyi akıl edemedim.
Allah´a emanet olun dostlar.
Allah´ın emanet aldığı kul, ölüme gider ama ebedi olarak cehenneme gitmez.

Bu kitabı romandan daha çok, bir fikir kitabı olarak okumanızı tavsiye ediyorum. Sonradan farkettiğim bir hatamı itiraf ediyorum. O da şu: Romana temiz niyetli, insancıl düşünen Hıristiyanlardan birini almadım. Yaşanmış hayattan aldığım için, bu hika... tümünü göster

Mademki, bütün insanlık temelde akrabadır, o halde herkes herkesi kendi inançlarıyla başbaşa bırakmak zorundadır.
Biz insanız, o halde, başkasının dini inancına tahammül etmesini öğrenecek, hakaretle eleştiriyi ayırt edeceğiz!
Günümüzde karşı fikrin güzel işleri haber olma niteliği taşımıyor, o halde, böylesine karanlık gecelerin nasıl aydınlanacağını düşünmek zorundayız. Ve ileri gitmek istiyorsak, şunu da düşüneceğiz: "Hep haklı olan biz olamayız, bazen düşmanımız bile haklı konumda olabilir." insanlık, bunları ayırt ettiği zaman, insan olduğundan dolayı övünme hakkına daha çok layık olacaktır.
"Yehova Şahidleri" derler ki;
"Biz Allah'ın şahidleriyiz."
Biz de diyoruz ki; her şey Allah'ın şahididir.

Mademki, bütün insanlık temelde akrabadır, o halde herkes herkesi kendi inançlarıyla başbaşa bırakmak zorundadır.
Biz insanız, o halde, başkasının dini inancına tahammül etmesini öğrenecek, hakaretle eleştiriyi ayırt edeceğiz!
Günümüzde karşı fikri... tümünü göster

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy...Hamuş derdi Mevlana kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini.. Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradanın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri... Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.Mesneviyi şerh edenlerin çoğu bu ölümsüz eserin b harfiyle başladığına dikkat çeker. İlk kelimesi Bişrev!dir. Yani Dinle! Tesadüf mü dersin ismi Suskun olan bir şairin en kıymetli yapıtına Dinle! diye başlaması. Sahi, sessizlik dinlenebilir mi?Bu romanda her bölüm aynı sessiz harfle başlar. Neden? diye sorma, ne olur. Cevabını sen bul. Ve kendine sakla.Çünkü öyle hakikatler var ki bu yollarda, anlatırken bile sır kalmalı.
A. Z. Zahara - Amsterdam, 2007

******

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy...
Hamuş derdi Mevlana kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini..?
Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradanın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri... Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.


******

Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti.... tümünü göster