Ormanda yolunu yitirmiş çocuklar gibi terk edilmişlik içerisindeyiz. Önümde durup bana baktığında, ne sen benim içimdeki acıları anlayabiliyorsun ne de ben seninkileri ve senin önünde kendimi yere atsam, ağlasam ve anlatsam bile, biri sana cehennemi sıcak ve korkunçtur diye anlattığında cehennem hakkında ne bilebilirsen, benim hakkımda da ancak o kadarını bilebilirsin.

Bir paragrafa başlarsınız, daha başından içiniz titrer. 1-2 dakika sonra gözlerinizden bir yaş damlar... Son sayfalardır artık, çözeceklerdir o cinayeti! Yeni ve çok önemli bir şey bulurlar. Kalbiniz git gide daha hızlı çarpmaya başlar... İşte o damla ile kalbin çarpması benim için kitap aşkıdır, başka da bir şey değil. :) http://kocakafaninblogu.wordpress.com

Algının son kapısına sırtını verip, okuyarak uyanan okur.

Kitap okumayarak geçirdiği zamana yanan okur...