Hayat boyu öğrenmenin gerekliliğine inanırım. Bazı prensiplerim vardır, onlara mutlaka uyarım. Kitap okumamak için bahane olmaz. Her ortamda okurum. Arada da yazarım, ama yazdıklarımı tekrar okumam. Gün boyu bilgisayar başında olmak durumunda kalsam da, teknolojiyi sevmem. Güzel yemek yaptığım söylenir. Ada insanlarını severim, açıklayamadığım bir yakınlığım var. İngiliz filmlerine hastayım. Belgesel izlemeyi severim, özellikle doğa ve toplumsal konulardaki belgeseller ilgimi çeker. Araştırma yazılarını, kitaplarını zevkle okurum. Gezmeyi, yeni yerler keşfetmeyi severim. Gönüllü işlere yatkınlığım vardır. Paraya pek önem vermem. Radyo dinlemeyi severim. Radyonun zamana yenilmeyeceği fikrine sahibim. Şansa inanmam, her insan kendi fırsatını yaratır. Yapılan iyilikler karşılıksız kalmaz. Nerede, nasıl karşına çıkacağı belli olmaz. Buna inanır, bu yönde hayatımı devam ettiririm. Sürekli hayal kurar, gerçekleştirince mutlu olurum. Gerçekleşmeyince üzülmem, hayal olduğunu hatırlarım. Samimi insanlarla sonsuza kadar sohbet edebilirim. Okunmayacağını bile bile baya uzun yazarım.

Bir gün bir arkadaşım "sence neden insanlar kitap okumayı sever" diye sordu... .Aslında beklediği cevap değildi.. nedenini sormamı bekliyordu..."Neden?" dedim... Yalnız olmadığımızı hissetmek için dedi. Haklıydı da...Ne zaman dünya üstüme yıkılsa, kitaplara saldırırım.. Kitaplar benim panik odamdır.Duvarlarına sırtımı dayarım..Roman kahramanı elini omzuma koyar..."Üzülme" der..Biz varız...

Okuyorum, Öyleyse Varım!