Klasik fantastikten sıkılan ve farklı bir şeyler arayan bünyeye ilaç gibi gelen, zeki kurgusuyla ağzı açık bırakan ve karakterleri böyle absürt bir macera içerisinde dahi gerçekçi duran, her yönüyle farklı bir deneyim. Bazı yerleri kahkaha attıracak kadar da komik.

Okuduğum ilk romandı ve beni roman türüne aşık eden yapıttır. Karakterle aynı yaştayken okuduğumdan mı yoksa gerçekten çok çok iyi olduğundan mı bilmem okurken ağladığım ilk ve şimdilik tek kitaptır.

Yarım bırakmış olduğumdan değerlendirmem pek geçerli sayılamaz, farkındayım. Ben kitabın, nereden estiğini bilmediğim ani bir dürtüyle, İngilizce versiyonunu aldım. Hesapta İngilizce'm gelişecekti. Fakat vasat İngilizce'm ile dahi anladım ki kitabın çevirisi çok kötü. Çeviri kitapla İngilizce geliştirmeyi düşünmek de ayır saçmalık elbette ama o an almış bulundum ve bir süre sabrederek konunun açıldığı yere kadar okumaya devam ettim. Ne var ki baydı ve bıraktım, devam etmeyi de düşünmüyorum. Kitap çok yavaş ilerlemekte. Karakterler birkaç cümleyle anlatılacak bir olayı sayfalarca anlatmaktalar. Betimlemeleri çok basit düzeyde, çok nesnel, düz. Eğer yazar bu kadar somut betimlemelerle okurun gözünde film sahneleri yaratmak istemişse becerememiş. Tabii bunda kötü çevirinin de etkisi olabilir. Karakterlerin hiçbirine bir ısınma, bir benimseme ya da gıcık kapma durumu olmadı bende okuduğum yere kadar. Sürükleyicilik desen o da yok. Konunun açıldığı yerde bıraktığımı söylemiştim. Bu tarz bir kitap konu açılmışken dahi sonunu merak ettirmiyorsa ben o kitaba başarısız derim. Katilin kim olduğunu zerre kadar merak etmiyorum.