"Biraz şikayet edecek olursam," diyordu yüreği, "bu yalnızca benim bir insan yüreği olmamdandır ve insanların ulaşamayacaklarını sandıkları için en büyük düşlerin gerçekleştirmekten korkarlar. Dirilmemek üzere sona ermiş aşklar, olağanüstü olabilecek, ama olamayan anlar, keşfedilmesi gereken, ama sonsuza dek kumların altında kalan hazineler daha aklımıza gelir gelmez bizler, yürekler hemen ölürüz. Çünkü böyle bir durumla karşılaşınca ölümcül acılar çekeriz." Kitapta en sevdiğim paragraf idi bu. Daha önce okusaymışım keşke dedim ama zamanının şimdi geldiğine de eminim. Daha çok okuyacağım başucu kitaplarımdan olacak bence, üstteki paragraftan belli! :))