Yoğun ve ağır bir kendini sorgu.. Aşkını, sadakatini, bağlılığını, terkedişleri sorgulama.. Psikolojik bir baskı oluşturuyor okurken ama bitince durup düşündürüyor insanı.. Okunmalı :)

Yazın sıcağında iyi geldi yine :) İçini açıyor, serinletiyor insanı sanki karakterlerin uyumu, birbirlerine tutunarak zorlukları halletme becerileri.. Kitaplarının sonunda bir sonraki kitaptan bir bölüm sunulması da çok hoş.. İnsanı merakla bekletiyor.. İnsanın kendi kitap yorumunu bir sonraki kitabın başında görmesi de ayrı bir mutluluk.. :) Yine huzur verdi:)

Elif Şafak'ın diğer deneme yazısı kitaplarına oranla daha siyasi yazıların olduğu bir kitap olmuş, Türkiye'nin problemlerini dile getirirken Amerika'da aynı konuyla ilgili karşısına çıkanları ve yaşadıklarını anlatması sebebiyle bazı yerlerde Amerika hayranlığı özendiriciliği kokuyor ve maalesef yaptığı kıyaslarla Türkiye'yi biraz yeren bir üslüp kullanmış gibi geldi.. Kısaca kitap beni Firarperest gibi sarmadı, bağlamadı kendine.

İlk Orhan Pamuk deneyimim, ve çok ayrıntıcı bir yazar olduğunu bilerek başladığım için hazırlıklıydım :) Roman baştan sona aşk üzerine kurulu olmasaydı bu kadar uzun olması katlanılmaz olabilirdi belki ama 586 sayfa boyunca takıntı düzeyince bir aşktı okuduğum. Ve insan okurken şiddetle aynı hikayeyi Füsun'un ağzından da dinleme ihtiyacı duyuyor.. Benimki de beklemek miymiş diyor insan..Orhan Pamuk okumak isteyenler için güzel bir başlangıç bence :)