Mahrem için orta halli bir Elif Şafak romanı diyebiliriz. Gerçekle hayalin içiçe geçmesinden kaynaklı zaman zaman kopuşlar yaşadım okurken. Başlarda sıkıcı olduğu düşünülebilir ancak pes etmeden ilk kısmı okunabilirsei sonradan daha okunur hale geliyor. Ancak Elif Şafak'ın son yıllardaki romanlarının ilk romanlarına göre çok daha fazla zevk veriyor olması gözardı edilemeyecek kadar açık.

Bu roman için kullanılacak en güzel kelime "yumuşacık" sanırım.. Rahat bi koltuğa kıvrılıp sakin sakin okunmalı ,hüznü içiinde hissetmeli insan.. Yerinden yurdundan olanların, fakirin zenginin, soylunun sıradanın hikayesi bu :) Hele sonundaki hüzün ve umudun karışımı tam kararında :) Yine kaçırılmayacak bir Livaneli :)

Saf aşk gerçek aşk bu işte sanırım.. Okurken yaşanan çıkmazı da, duyulan aşkı da, çekilen acıyı da insan derinden hissediyor. Ayrıca kitabın kendi öz haliyle, kelimeler güncellenmeden yayımlanması da çok hoş, insan gerçekten bir edebiyat eseri okuduğunu hissediyor. Şiddetle tavsiye :)

Kapağına bakınca bile çok huzurlu bir kitap olduğu anlaşılıyor daha başlamadan.. 4 kadının kendi hayatlarındaki tamamen farklı sağlık, aile, ilişki vs konularındaki problemlerini birbirleriyle arkadaşlıklaırndan sonra yavaş yavaş halledişlerini konu alıyor.. Açıkçası çok edebi cümleler ya da derin anlatımlar bekleyenler için hayal kırıklığı olabilir, dili çok basit. Ancak arada böyleleri de lazım diyorsanız güzel bir nefes alma kitabı diyebiliriz. Anlatım basit olduğu için yarıdan sonra biraz sıkmaya başlıyor ama sona yaklaştıkça toparlayıp insana huzur veriyor. Şimdiden iyi okumalar :)